Historia: Historia Elfa zaczyna się w pewnej niewielkiej hodowli, gdzie hodowano swego czasu konie achał-tekińskie. Właściciel jednak po powrocie z Hiszpanii zrezygnował z hodowli tych koni i postanowił zająć się końmi andaluzyjskimi. Tym sposobem na sprzedaż wystawiono wszystkie konie i między nimi znalazł się między innymi Elf. Do tego konia każdy miał wielki sentyment. Był to syn jednej z najpiękniejszych klaczy achał-tekińskich i bardzo zasłużonego w sporcie ogiera. Pomimo tego nie było na niego chętnych, a powodem był fakt, że ogier nie był zajeżdżony, ponieważ był przygotowywany tylko do wystaw. Wkrótce potem jednak zainteresowała się nim Agnes i pomimo wybuchowego charakteru oraz wielu innych wad konia, postanowiła go zakupić.

​

Praca na ujeżdżalni: Ogier jest temperamentny, więc praca z nim, nawet z ziemi, to trudne zadanie. Na lonży jest dość grzeczny. Nauczył się już, że nie wolno atakować człowieka, ale mimo tego, że Agnes z zasady nie lubi używać bata podczas pracy, w tym przypadku nawet się nie waha. Elf jest naprawdę kochanym koniem, jednak czasami po prostu nie można z nim wytrzymać. Cały czas coś kombinuje, trzeba mieć oczy szeroko otwarte, bo potrafi naprawdę zaskoczyć. Pomijając fakt, że zawsze na lonży bardzo bryka i wspina się, czasami potrafi pociągnąć do innych koni, więc trzeba mocno się zaprzeć, aby nie przeciągnął. Tylko podczas pracy z Agnes jest grzeczny, gdyż dziewczyna bardzo dosadnie wytłumaczyła mu, kto w tym duecie rządzi.

​

Praca w terenie: Ogier wychodzi najczęściej na lonży i z innym koniem, gdyż w prowadzeniu go w ręku bywa nieobliczalny jeszcze bardziej niż normalnie. Czasami miewa takie momenty, że nagle czegoś się przestraszy, powariuje i nagle dojdzie do wniosku, że to jednak wcale nie było groźne, dlatego trzeba na niego uważać. Uwielbia spacery z innymi końmi, zazwyczaj wyprowadzamy go z którymś z wałachów, bo z nimi dogaduje się najlepiej. Wchodzi do wody za innymi końmi.

​

Zachowanie w obejściu: Głośny i pyskaty. O ile podczas czyszczenia stoi, o tyle nie zachowuje się, jak należy. Czasem wyrwie nogę, czasem oprze się o człowieka, czasem przypadkiem przygniecie go do ściany. Nie kopie i nie gryzie, to trzeba mu oddać. Jego wybryki wynikają z faktu, że Elf bardzo szybko się nudzi, więc długie stanie przy czyszczeniu to dla niego katorga. Podczas kąpieli jest grzeczny, pod warunkiem, że woda nie wypada zbyt blisko jego głowy, wtedy wszczyna alarm i ucieka z myjki. Podczas wizyt kowala i weterynarza zachowuje się wzorowo.

​

W stajni: Oprócz tego, że ogier potrafi sam otworzyć sobie boks, jest grzeczny. Nie wszczyna bójek, nie zaczepia koni, nie wariuje na widok klaczy i nie szaleje, gdy zostaje w boksie sam. Podczas karmienia także jest dość grzeczny, pomijając fakt, że gdy już przyjdzie jego kolej, wręcz na siłę stara się wsadzić dziób w owies. Otwiera sobie boks i dlatego musimy zawsze zamykać go nie na jeden, ale na trzy zamknięcia.

​

Na padoku: Wychodzi sam lub z wałachami, z którymi bardzo dobrze się dogaduje. Elf wie, że wałachy nie będą próbowały zająć jego miejsca w stadzie, wałachy wiedzą, że jeśli nie będą wchodzić w drogę ogierowi, będą bezpieczne i będą miały spokój. Elf zawsze biega po padoku, szaleje, wariuje i dopiero po długim czasie galopu, zaczyna skubać trawę. Jest bardzo czujny i gdybyśmy zainwestowali w wychów bezstajenny, z całą pewnością opiekowałby się stadem.

​

Na zawodach: Elf to diabeł w końskiej skórze, więc jest z nim ciężko, ale cóż, Agness nie zamieniłaby go na żadnego innego. Podczas wchodzenia do przyczepki jest grzeczny, w drodze jednak czasami słychać trzeszczący koniowóz, bo ogierowi nagle zachciało się kopnąć w ściankę. Podczas przygotowań do startu zachowuje się wspaniale, jest grzeczny i spokojny. Podczas rozprężania skupiony na człowieku, choć początkowo lubi sobie pobrykać.

​

Zdrowie: Elf jest okazem zdrowia. Nie chorował, nie było z nim nigdy problemów zdrowotnych. Układ oddechowy czysty, pokarmowy także, nogi w doskonałym stanie, czysty od chorób genetycznych, zatem został dopuszczony do hodowli. Nie kaszle, ma wzorową kondycję. Musi jednak być derkowany w zimne dni, gdyż jest koniem przyzwyczajonym do wysokich temperatur.

​

Hodowla: Ogier wielokrotnie sprawdził się już jako ojciec świetnych koni. Jednym z jego potomków jest stacjonujący u nas Ancient Talizman [kl. Ancient Blade], który z powodzeniem startuje w zawodach dresażu wysokich klas. Drugim jego synem jest nasz Ares [kl. Ancient Blade], a także trzy klaczki; Lone Desire [kl. Ancient Blade], Pallas Athena [kl. Ancient Blade] oraz Haley's Comet [kl. Heilari]. Jest też ojcem Ash Winder'a [kl. Thalia] stojącego w Anarkii oraz Ancient Knight'a [kl. Ancient Blade], startującego w wyścigach w barwach naszej stadniny. Wszystkie te konie prezentują doskonałą budowę koni achał-tekińskich i są bardzo utalentowane.

​

Chody: Energiczne, efektowne, po prostu ciężko oderwać od niego wzrok. Elf zachwyca, co do tego nie ma wątpliwości. Pięknie się pokazuje, wspaniale się porusza, elegancja Francja. Bardzo mocno wyrzuca nogi w kłusie, dzięki czemu jego ruch jest naprawdę elegancki. Szczególnie piękny jest galop. Ogier idzie bardzo okrągło i z mocną akcją nóg.