Historia: Brennisteinn urodził się w WHK Lider, skąd został sprzedany do Oak Island Stud. Elvia postanowiła umieścić go w Oak's Kids Section i tam też ogier odnosił wiele sukcesów. Pewnego dnia jednak Elvia zdecydowała się na redukcję stada koni i wystawiła Brenniego na sprzedaż. Jako, że przypadkiem nawinęła się tam Agnes, zakupiła cztery z koni i już kilka dni później Brennisteinn i trzy inne wierzchowce przyjechały do Estrelli.

​

Praca na ujeżdżalni: Brennie to koń bardzo energiczny. Od pierwszego wejrzenia kolejna miłość Agness, na którym głównie ona teraz trenuje. Jest bardzo dobrze ułożony. Wsiadanie na ogiera wygląda tak, że podstawiamy go pod schodki, puszczamy wodze, wsiadamy na konia, regulujemy strzemiona, sprawdzamy popręg, łapiemy wodze i jedziemy. Przez cały ten czas Brennisteinn nie zrobi nawet kroku. Doskonale wyczulony na pomoce, wystarczy delikatny sygnał łydką, dosiadem czy wodzą, aby ogier wykonał polecenie. Całkiem niepłochliwy i spokojny, ale jednocześnie energiczny i chętny do pracy. Może pracować zarówno na krytej hali, jak i na otwartym maneżu, nie ma tu dla niego różnicy. Nie wiemy, jakby się zachowywał pod słabszym jeźdźcem, bo Agnes zakazała na niego wsiadać komukolwiek, poza nią. Nie bryka, nie ponosi, nie zrzuca, jest naprawdę wzorem do naśladowania.

​

Praca w terenie: To bardzo energiczny, ale jednocześnie wyjątkowo posłuszny ogier. Często idzie w czołówce, choć nawet, jeśli ma iść jako jeden z ostatnich, robi to. Nie ma dla niego większego problemu w schodzeniu i wchodzeniu na przeróżne nierówności, jak przystało na konia crossowego, Brennie ma wybitną równowagę. Bardzo lubi swobodne galopady po polanach i ścieżkach. Nawet, gdy rozpędzi się go do niewiarygodnych prędkości w terenie, koń nadal pozostaje pod kontrolą i wystarczy usiąść w siodle i przytrzymać go, aby przeszedł do wolniejszego galopu, następnie do kłusa i stępa. Potem nawet nie próbuje ponawiać szaleńczego biegu. Nigdy nie ponosi, nie bryka, jest bardzo spokojny i ciekawsko rozgląda się po okolicy. Całkiem niepłochliwy. Bardzo lubi pluskać się w wodzie, w upalne dni gotowy nawet wchodzić do wody po szyję.

​

Zachowanie w obejściu: Jak na ogiera, jest bardzo spokojny. Podczas czyszczenia stoi całkiem rozluźniony, najczęściej ze zwieszoną wargą i w spokoju czeka, aż będzie gotowy do pracy. Bardzo lubi czyszczenie zgrzebłem, bo jest to dla niego pewien rodzaj masażu. Gdy czyści się mu kłąb po lewej stronie, Brennie unosi górną wargę prawie jak do flehmenu, ponieważ jest to jego ulubiony punkt do drapania go. Szczotki znosi wszelkie, ładnie daje kopyta do czyszczenia, w spokoju pozwala się osiodłać i okiełznać. Nie sprawia najmniejszych problemów przy kąpieli, podobnie w przypadku prowadzenia, chyba, że zobaczy grzejącą się klacz, wtedy czasami skacze mu ciśnienie i w prowadzeniu jest wprost nieznośny, ale to zdarza się naprawdę rzadko. Wizyty weterynarza i kowala przebiegają bez większych kłopotów.

​

W stajni: Ogier stoi w stajni otwartej, z której ma widok na całą okolicę. Często można zauważyć, jak koń stoi z głową wystawioną przez okno i rozgląda się ciekawsko. Bardzo spokojny w boksie, choć czasem nieco konfliktowy wobec koni. Zdarza mu się postraszyć, choć częściej po prostu olewa zaczepki. Żadnym kłopotem nie jest oporządzanie go w boksie i czyszczenie boksu pod jego obecność. Gdy zostaje sam nie ma lamentacji, ale widać po nim, że jest zestresowany. Błyska wtedy oczyma i rozgląda się wkoło. Gdy nie ma już innego wyjścia, wrzucamy mu do boksu któregoś z psiaków i ogier od razu się uspokaja.

​

Na padoku: Brennisteinn jako dorosły już ogier, wychodzi na padok sam, aby uniknąć ewentualnych sprzeczek z innymi ogierami, niezliczonej ilości źrebiąt czy pokopanych wałachów. Prowadzenie go na padok to całkiem spokojna czynność, tak samo jak samo wypuszczenie go. Ogier zazwyczaj zaczyna od wytarzania się, potem wstaje, strzela wesoło z zada i leci przez cały padok dzikim galopem, aż się za nim kurzy. Łapanie przebiega całkiem spokojnie, gdyż ogier jest nauczony przychodzenia na gwizdnięcie.

​

Na zawodach: Brennie już wcześniej startował sporo w zawodach, dlatego nie jest to dla niego stresem. Wchodzenie do przyczepki to żaden problem, ogier doskonale wie, jak ma wejść i jak później wyjść. Doskonale balansuje ciałem podczas podróży. Przygotowywanie go do zawodów przebiega w pełni spokojnie i bez żadnych niemiłych gestów z jego strony. Na rozprężalni także jest całkiem spokojny, ale gdy któryś z koni wejdzie w jego prywatną sferę, jaką jest metr odległości od niego, Brennisteinn potrafi położyć uszy po sobie i trochę postraszyć, ale nigdy nie zaatakował.

​

Zdrowie: Brennisteinn cieszy się przysłowiowym końskim zdrowiem. Nigdy nie chorował, nie był kontuzjowany, ma zdrowe, mocne kopyta, zdrową skórę, oczy, układy oddechowy, odpornościowy i pokarmowy. W doskonałym stanie jest jego układ ruchu. Po przejściu licznych badań stwierdzona została zdolność ogiera do wzięcia udziału w programie hodowlanym.

​

Hodowla: Brennisteinn przeszedł wszystkie badania na różnorodne choroby genetyczne i został dopuszczony do rozrodu. Aktualnie w planach mamy bardziej jego rozwój sportowy niż hodowlany, ale jeśli nadarzy się okazja, zdecydowanie nie zawahamy się kryć tym wyśmienitym ogierem klaczy. Jest ojcem pięknego, karego ogiera Doctor Strange.

​

Chody: Bardzo energiczne, miękkie, wygodne, efektowne. Ogier porusza się z gracją i majestatem, jest bardzo lekki, ale jednocześnie bardzo mocno uderza kopytami, co daje efekt naprawdę ładnego chodu. Stęp, kłus są obszerne, energiczne, bardzo płynne i sprężyste, podobnie jak galop, jednak trzeci chód jest dodatkowo bardzo luźny.