Historia: Urodził się w GP Stud, gdzie spędził kilka pierwszych lat swojego życia, został zajeżdżony i rozpoczął starty w skokach przez przeszkody. Później trafił do Bernaux, gdzie spędził około roku i został wystawiony na sprzedaż. Elvia nie zastanawiała się długo nad tym koniem, ponieważ obserwowała go od samego początku. Po pewnym czasie zapadła ponowna decyzja o sprzedaży siwego. Tym razem trafił do Estrelli, gdzie od razu rozpoczął dalsze treningi.

​

Praca na ujeżdżalni: Wspaniale się z nim pracuje, czy to z ziemi czy pod siodłem. Nie rywalizuje z człowiekiem, można się z nim bawić, a on pójdzie za człowiekiem wszędzie i z wielką chęcią. Na treningach jest skupiony, mimo wzrostu nie jest 'ciężki', nie wiesza się na wędzidle i nie trzeba się z nim siłować. Jest mięciutki w pysku, błyskawicznie reaguje na nawet delikatne użycie ręki, respektuje łydkę, tak więc bacik zazwyczaj nie jest na niego potrzebny. Ładnie się zbiera i podstawia, ale trzeba go o to poprosić, sam najchętniej zawsze szedł by z głową w dole, toteż jeśli chodzi o pracę ujeżdżeniową, zawsze idzie w niskim ustawieniu. Bardzo dobrze chodzi od dosiadu, więc jazda na nim jest samą przyjemnością.

​

Praca w terenie: W terenie bywa z nim różnie. Ma tendencję do ścigania się, dlatego wymaga dobrego jeźdźca, który nie pozwoli mu na wyjście spod kontroli. Bywa dość ciężki w prowadzeniu, jednak im częściej ma okazję wyjść do lasu, tym chętniej to właśnie robi. Bardzo lubi bawić się w wodzie, a wyjazd nad jezioro jest dla niego czystą przyjemnością. Nie jest płochliwy.

​

Zachowanie w obejściu: Lubi być w centrum zainteresowania, czyli cokolwiek koło niego nie robisz to jest świetnie, ale podejdź tylko do innego konia/psa/kota i jest awantura. Jest strasznie zazdrosny i wykorzystuje wszelkie okazje by być pogłaskanym, podrapanym lub żeby wybłagać przysmak. Z powodu na jego gabaryty budzi w ludziach dystans, nawet gdy wyciąga głowę do pomiziania. Czasem mam wrażenie, że zupełnie nie zdaje sobie sprawy ze swojej wielkości. Po kastracji stał się odrobinę spokojniejszy i nie rzuca się już na ogiery, nie ma też w zwyczaju ogierzenia przy klaczach. Jest bardzo grzeczny, lubi szczotkowanie czy kąpiele. Podnoszenie nóg sprawia trochę problemu, jednak nie jest to tak że wyrywa je, a raczej zrzuca na nie swój ciężar. Z tego też powodu sprawia trochę problemów przy kowalu. Nie wścieka się przy siodłaniu i ładnie przyjmuje wędzidło. 

​

W stajni: W boksie nie denerwuje się zbytnio, może stać w stajni nawet sam. Kiedy ktoś przechodzi korytarzem rży przyjacielsko i wyciąga łeb zza krat. Podczas karmienia jest spokojny, nie denerwuje się też kiedy ktoś wchodzi mu do boksu, może być tam czyszczony i siodłany. Nie lubi jednak długiego stania w boksie, po jakimś czasie wyraźnie się niecierpliwi.

​

Na padoku: Niegdyś zawsze wychodził sam, jednak po kastracji zaczął wychodzić z innymi wałachami i widać że czuje się dobrze w stadzie. Na pastwisku zazwyczaj objada się, ale dużo też obserwuje, często przysypia. Jeśli tylko znajdzie błoto, z wybiegu wraca w pięknej panierce.

​

Na zawodach: Wszelkiego typu wyjazdy, przejazdy i przeloty nie robią na nim żadnego wrażenia. Chętnie wchodzi do przyczepy i jedyne do czego można by się przyczepić to to, że strasznie w niej hałasuje i tupie, nawet jak dostanie kupę siana. Na rozprężalni jest spokojny, skupia się na jeźdźcu, fajnie wykonuje polecenia. Nowe miejsce nie rozprasza go, ani nie denerwuje. Zachowuje się jak stary wyjadacz. Starty zazwyczaj idą mu śpiewająco, nie płoszy się na konkursach, jest przyzwyczajony do w zasadzie wszystkiego co na takim wydarzeniu może się zdarzyć.

​

Zdrowie: Nic nie wiemy o jakichkolwiek kontuzjach lub chorobach Artza. Po szczegółowym przebadaniu konia dowiedzieliśmy się, że nic mu nie dolega. Ma czyste nogi oraz kręgosłup. Nie ma tendencji do kolkowania się. Drogi oddechowe są czyste.

​

Hodowla: O Totilasie chyba nie trzeba opowiadać, jest to bardzo utalentowany dresażowo, wysoko odznaczony koń sportowy, obecnie przebywający na emeryturze. O matce zaś nic nie wiemy. Z tego też powodu zdecydowaliśmy się na kastrację Tienartza. Nie ma sensu trzymać ogiera o niepewnym rodowodzie.

​

Chody: Ma miękki ruch o dużym wykroku. Stępa ma energicznego, chętnie idzie do przodu, lekko stawia nogi, mimo gabarytów. Kłus ma bardzo obszerny i lekki, w galopie dużą foule. Ma wydajny ruch, bez żadnych nieprawidłowości, pokrywa dużą ilość terenu.