Historia: Klacz została wystawiona na sprzedaż w Malinowym Wzgórzu. Trafiła do Detalli, gdzie rozpoczęła pierwsze treningi. Wtedy jednak stajnia przestała działać. Po paru miesiącach, Hannah zdecydowała się na oddanie koni jej hodowli, które zostały zakupione, a następnie porzucone. Wśród wymienionych znalazła się również Celesia. Agnes zdecydowała się na zakupienie jej.

​

Praca na ujeżdżalni: Treningi z nią są katorgą przez pierwsze trzydzieści, czterdzieści minut. Rozgrzewka z tą klaczą, jeżeli trening jest grupowy, musi być wykonywana osobno. Chodzi jak pijana, nosi jak wariatka, wozi jeźdźca tam gdzie chce w pełnym galopie, a jak ten się jej postawi to zaczyna dreptać jak na szpilkach podrzucając co chwila głowę. Właśnie dlatego tak młody koń potrzebuje doświadczonych ludzi, którzy szybko pokażą jej kto rządzi. Pod dominującym jeźdźcem klacz zrozumie, że lekko nie ma i skupi się bez problemów na treningu. Strasznie testuje jeźdźców. Gdy już osiągnie się ten stan skupienia, można z nią bardzo dużo zrobić, ale przy tym cały czas należy pamiętać, że w każdej chwili może coś wymyślić i lepiej dmuchać na zimne, niż dać jej się ponownie rozbrykać. Czasem przydaje się wylonżowanie jej przed jazdą, bo jak już się wybryka i wyszaleje, łatwiej nad nią zapanować.

​

Praca w terenie: Tereny z nią są bardzo różne. Niektóre naprawdę przyjemne, bo klacz w lesie pracuje dużo chętniej, niż na placu. Nie bryka i nie ponosi, bardzo przyjemnie chodzi. Innym razem natomiast można wyprowadzić z boksu wściekłą bestię, która tylko czeka, aż jeździec poluźni wodze, aby wyrwać do przodu galopem zwieńczonym efektownym bryknięciem. Bardziej ambitni i zapaleni często specjalnie ją przegalopowują nawet na bardzo długich odcinkach, bo gdy już zużyje całą swoją energię, zaczyna lepiej odpowiadać na sygnały i automatycznie staje się bezpieczniejsza. Ma jednak bardzo dobrą kondycję, więc potrafi galopować tak długo, że nawet jeździec może zacząć tracić siły, a ona co najwyżej dostanie lekkiej zadyszki i się spoci.

​

Zachowanie w obejściu: Czyszczenie to pestka, bardzo lubi być głaskana, pielęgnowana, czyszczona i masowana. Chętnie podaje nogi, daje się też bezproblemowo wykąpać, nie reaguje na spray. O wiele gorzej przedstawia się sprawa siodłania, zazwyczaj są przy tym trzy osoby, które ogarniają klacz, jedna siodła podczas gdy dwie inne skupiają jej uwagę. Jakoś to tam wychodzi. Weterynarza i kowala za bardzo nie lubi, ale toleruje ich obecność.

​

W stajni: Jest to dość dziki koń, ale przy tym bardzo kochany. Można z nią bez problemu przebywać, głaskać miziać, czyścić. Lubi obecność człowieka, czasem wręcz sama zaczepia tych niewinnych przechodniów, chętna do pieszczot i zabaw. Nie zaczepia przy tym innych koni i nie rzuca się po boksie. Nie przepada za długim staniem, więc jeśli pogoda nie pozwala na padokowanie, najlepiej puścić ją luzem na hali, żeby się wybiegała i wyszalała. Dzięki temu gdy potem wróci do stajni, skubie siano i nie szaleje. Bardzo głośno rży przy karmieniu.

​

Na padoku: Na pastwisko też sprowadzi się bez problemu, będzie szła przy człowieku aż do samej bramy. A później, cóż, można powiedzieć, że hazard w naszej stajni się rozwija. Konkursy typu "po której godzinie ją złapie", bądź "ile razy pomacha mu kopytem przed twarzą" zdarzają się bardzo często, ale póki gramy o czekoladę wszystkim pasuje. Do koni jest dość przyjacielska. Oczywiście, wejść na głowę sobie nie da, a jeżeli jakiś koń postanowi ją zaczepić, cóż, może się przydać szlauch i opryskanie dwóch wściekłych kopytnych wodą. Szczególnie, że C'est jest mocno zbudowana, kopniak od niej to nie jest dobry pomysł. Jednak dopóki nikt jej nie zawadzi i nie będzie specjalnie wkurzał, ona zachowa spokój i w miłej atmosferze popasie się z innymi.

​

Na zawodach: C'est dopiero zaczyna karierę sportową, ale jest obyta z nowymi miejscami. Już jako źrebak jeździła z matką do różnych stajni i chyba nic jej już nie zaskoczy. Radzi sobie z wywieraną przez harmider i nowe konie presją, nie szaleje i nie panikuje. Czasem może przestraszyć się flesza, jeśli błyśnie jej tuż przed oczyma. Na rozprężalni warto popracować głównie nad jej skupieniem.

​

Zdrowie: Klacz nie jest chorowita, nie ma też tendencji do łapania jakiś chorób. Nigdy nie była kontuzjowana, ma czyste nogi. Bardzo dobrze przyswaja paszę. Nie ma problemów z układem pokarmowym czy oddechowym. Ma bardzo dobrą kondycję i wydolność.

​

Hodowla: C'est la vie ma bardzo dobre pochodzenie. Jej rodowód niewątpliwie przykuwa spojrzenie. Póki co dbamy o jej rozwój w sporcie, jednak po zakończeniu kariery prawdopodobnie zostanie czynnie wdrożona do hodowli.

​

Chody: Bardzo ładne, ale przy tym wyjątkowo niewygodne. Zdecydowanie jeżdżenie na niej ćwiczebnym można porównać do tortur. Inaczej sprawa rysuje się w galopie. Jest bardzo lekki, energiczny, ale rytmiczny, klacz sama wsadza w siodło. Ma bardzo obszerny krok.