Historia: Heracles trafił na Malinowe Wzgórze, gdy miał trzy lata. Hannah kupiła go od handlarza, który jeździł po stajniach i oferował konie. Był w okropnym stanie fizycznym, jednak psychicznie nagal pozostawał sobą. Z powodzeniem startował tam w zawodach i zdążył już zdobyć kilka osiągnięć, aż w końcu z niewiadomych powodów trafił na ubocze. Długi czas miał przerwę w startach. Pewnego dnia Hannah zdecydowała się na zorganizowanie sprzedaży koni i pośród wielu naprawdę pięknych koni, znalazł się właśnie Heracles. Agness, urzeczona jego pięknym pyszczkiem oraz wspaniałym charakterem i zapałem skokowym, zdecydowała się na jego kupno. Już kilka dni później Heracles przyjechał do Estrelli.

​

Praca na ujeżdżalni: Wałach jest bardzo potulny. Serio, mimo swojego wzrostu i siły oraz wielkich umiejętności skokowych, to naprawdę misiek. Tak naprawdę może na nim jeździć każdy, kto kiedyś już siedział na skoczku tak wysokich klas oraz nie przeszkadza mu, że jego rumak czasami sobie bryknie z radości. Tak naprawdę jeździ go głównie Agness, czasami zdarzają się wyjątki, jednak jest to jej skokowy ulubieniec zaraz obok ogiera I Am Machine. Heracles jest bardzo czuły na pomoce i wrażliwy, a jest to zasługą Agness. Gdy do nas przyjechał potrzebował żelaznej ręki, teraz reaguje na bardzo lekki kontakt. Delikatna łydka, koń reaguje, delikatna wodza, koń reaguje, bardzo dobrze współpracuje z jeźdźcem poprzez działanie dosiadu. Na bacik reaguje dość dobrze, czasami sobie bryknie, ale nieszkodliwie. Jest całkowicie niepłochliwy, może jeździć obok lustra, głośnika, jemu to obojętne. Bardzo chętnie wykonuje też ćwiczenia rozluźniające, które podchodzą pod dresaż. Na zawody co prawda nie pojedzie, ale z wielką radością pokręci kółeczka i woltki oraz wykona krzywe bo krzywe, ale wykona ustępowanie czy łopatkę. Tak naprawdę nie jest to najłatwiejszy koń w stajni, jednak bardzo się poprawił i zdecydowanie lepiej się go teraz jeździ, a jest jednocześnie bardzo pojętny.

​

Praca w terenie: Heracles w terenie zachowuje się naprawdę wzorowo. Jest niepłochliwy, może prowadzić zastęp. Wbrew temu, co zwykło się w stajni o nim mówić, a mianowicie, że po daniu mu luźnej wodzy zasuwa jak koń wyścigowy, na Heraclesie można jechać galopem w półsiadzie na lekkim kontakcie i ogier nie wyrwie do przodu. Skąd więc te słowa? Gdy poczuje wiatr w grzywie podczas galopu w grupie, ale galopu w rodzaju bardziej wyścigu, niż spokojnej jazdy, wtedy tak. Wtedy hamulec się nieoczekiwanie wyłącza. Bardzo chętnie wchodzi do wody, przejeżdża przez jezdnię, jest naprawdę grzeczny.

​

Zachowanie w obejściu: Heracles, jak każdy misiek jest przede wszystkim... właśnie misiem. Przy swoim wzroście i masie jest oporządzany przez dzieci i nawet do łba mu się przyjdzie, żeby cokolwiek zmalować. Czasami nawet zasypia. Podaje kopytka, pozwala się osiodłać. Nie lubi tylko, gdy dociąga się mu popręg. Wtedy kładzie uszy po sobie oraz zgrzyta zębami, ale nigdy nie ugryzie ani nie kopnie człowieka. Podczas kąpieli także jest kochany, a wizyty weterynarza i kowala przebiegają dość spokojnie.

​

W stajni: Jest spokojny. Stoi grzecznie w boksie, nikomu nie przeszkadza, skupie sobie sianko i jest zachwycony, że ma chwilę relaksu. Gdy zostaje sam, wcale mu to nie przeszkadza, gdy jest czas karmienia, porży, porży i zamilczy, czekając na swoją porcję.  Może stać w pobliżu klaczy.

​

Na padoku: Musi wychodzić sam, bo mimo całego swojego pięknego charakteru wobec ludzi, wobec koni to taki profesjonalny zgredek. Kopie i to bardzo mocno i na dodatek zawsze celnie. Jest panem swojego ogródka i na padoku musi być całkiem sam, bo w przeciwnym razie żyć innym koniom nie daje. Sprowadzanie go... no, to już inna para kaloszy. Średnio chce mu się wracać do stajni, więc zazwyczaj skacze sobie po całej zielonej trawie i droczy się z człowiekiem. Nie ma innych szans na sprowadzenie go, niż użycie podstępu. Marchewki!

​

Na zawodach: Jeździł już wielokrotnie wcześniej, więc jest obyty z zawodami. Do przyczepki wchodzi grzecznie, jedzie całą drogę i wychodzi także grzecznie. Podczas przygotowań jest taki, jak w stajni. Zawsze przed startem musimy jednak wpleść mu czerwoną wstążeczkę w ogon, aby ostrzec pozostałych jeźdźców, że mają do czynienia z koniem, który jak mu się podjedzie pod zadek, marudzi jak kobyła w rui. No i oczywiście sprzedaje bardzo celne kopniaki. Na rozprężalni jest grzeczny, jaki, jak podczas pracy na co dzień.

​

Zdrowie: Heracles ma bardzo dobre zdrowie, aczkolwiek nie jest ono wzorowe. Pomijając choroby, które dopadły go podczas pobytu u handlarza, a z którymi dzielnie walczyła Hannah, zachorował tylko raz. W listopadzie 2015 roku dopadł do ropień w zębie, najprawdopodobniej od wędzidła, więc gdy tylko konik wyzdrowiał, a zatem zaledwie półtora tygodnia później, zmieniliśmy mu wędzidło. Nogi ma czyste, jest wolny od chorób genetycznych.

​

Hodowla: Heracles został wykastrowany we wrześniu 2018.

​

Chody: Heracles, jak przystało na skoczka, chody ma iście skokowe. Energiczny, luźny, miękki i obszerny stęp, sprężysty, efektowny i obszerny kłus oraz piękny galop. Jedna foulé pokrywa bardzo duży obszar, chód jest mocny, energiczny. Nosi bardzo wygodnie, jak na tak wielkiego konia.