Historia: Nadszedł dzień, kiedy Agnes wymarzyła sobie konia skokowego. Chciała, aby chodził najwyższe klasy i oczywiście był na swój sposób wyjątkowy. Postanowiła rozejrzeć się po stajniach, aby znaleźć odpowiednich dla niego rodziców. Wszystko miało być idealne, więc szukała dość długo. W końcu trafiła do Black Power Stud, gdzie zainteresowała się klaczą Black Widow. Uznała, że to właśnie będzie odpowiednia matka dla przyszłego skoczka. Ojcem został Brisingr. Gdy rok później dziewczyna przyjechała obejrzeć źrebaka i nadać mu imię, wiedziała już, że musi otrzymać imię Black Panther. Piękny, kary i silny ogierek. Zdrowy i bardzo odważny, od samego początku ciekawił go świat. Gdy został odsadzony od matki, od razu trafił do Estrelli, gdzie zaczęliśmy przygotowywać go do skoków. W wieku trzech lat kicał już w korytarzu sto pięćdziesiąt centymetrów ze sporym zapasem. Rozpoczął starty w zawodach niższych klas, ale z roku na rok stawał się coraz wspanialszym koniem skokowym. Wedle przypuszczeń w wieku sześciu lat zaczął reprezentować stadninę w zawodach wysokich klas. Od początku łączyliśmy z nim ogromne nadzieje i jesteśmy pewni, że się nie zawiedziemy.

​

Praca na ujeżdżalni: Jest bardzo przyjemny do jazdy, wiele cech odziedziczył tu po matce. Wystarczy lekki kontakt na wodzy i zamknięcie w łydkach, a on zaraz schodzi na pomoce. Jest praktycznie całkiem niepłochliwy, a sporadyczne nieposłuszeństwa wynikają jedynie z braku umiejętności jeźdźca. Pod osobą doświadczoną, Panterka jest w stanie zrobi naprawdę wszystko. Choć nie jest to jego pasją, podczas rozgrzewki bardzo ładnie wykonuje wszelkiego rodzaju chody boczne, ładnie ustawia się na woltach oraz łukach. Kilka osób już nawet pytało się nas czy to wałach, bo Black totalnie nie reaguje na obecność klaczy. Potrafi stać tuż obok nich i nawet nie zwraca na nie uwagi. Bardzo lubi pracę na drągach i mocno angażuje się wtedy w pracę. Jest lekki na wodzach i wrażliwy na pomoce, ale jednocześnie nie reaguje zbyt impulsywnie. Ma swój rozum i często go używa. Wykonując polecenia, stale kombinuje co zrobić, aby jeszcze bardziej zadowolić swojego jeźdźca. To bardzo inteligentna bestia, która stale filozofuje i w wolnym czasie pisze wiersze, słuchając muzyki klasycznej. Dusza artystyczna, a jeśli raz się go ukarze zbyt mocno lub bezpodstawnie, zamyka się w sobie i jest cały zestresowany i przestraszony. To kolejny pieszczoch Agnes i właściwie oprócz niej, mało kto go dosiada.

​

Praca w terenie: To odważny i bardzo przyjemny w prowadzeniu koń. Lubi chodzić w tereny, już na samym początku, gdy zauważa, że ruszamy w stronę bramy prowadzącej do lasu, zaczyna cichutko rżeć i się cieszyć. Spokojnie może chodzić w teren z klaczami, nie próbuje się na nie rzucać ani ciągnąć w ich stronę. Nie ponosi, ale czasami podczas galopu zdarza mu się bryknąć z radości. Nie ciągnie do stajni i wejdzie praktycznie w każdą ścieżkę. Uwielbia galopady po polanach, kocha się ścigać z innymi końmi, ale gdy jeździec da mu sygnał, by zwolnił, ten na pewno to zrobi. Bardzo lubi pracę na polanach, ładnie się ustawia, jeśli już postanowimy ćwiczyć coś na łąkach. Nie płoszy się, praktycznie nic nie jest w stanie go przestraszyć. Dodatkowo uwielbia kąpiele w jeziorkach – pluszcze się bardzo chętnie, ale trzeba uważać, bo czasem próbuje się położyć.

​

Zachowanie w obejściu: To spokojny i bardzo podporządkowany koń, ale miewa swoje widzimisię. Podczas czyszczenia jest grzeczny, nie kręci się przesadnie, nie odsadza się, ale nie można wiązać go zbyt krótko, bo jeśli ruch głową ma skrępowany do tego poziomu, że nie może na przykład odgonić gryzącej go w bok muchy, robi się bardzo nerwowy. Czyszczenie mu kopyt przebiega bardzo sprawnie i bez większych kłopotów, bardzo lubi podczas czyszczenia być głaskany, wtedy przymyka oczka i wygląda tak, jakby miał zaraz zasnąć. Przy siodłaniu jest grzeczny, spokojnie pozwala założyć sobie ogłowie, ochraniacze, siodło. Kiedy ma gorszy dzień, nie chce wziąć do pyska wędzidła, ale wtedy wystarczy tylko wyposażyć się w kawałeczek marchwi.

​

W stajni: Jest spokojny i raczej nie sprawia większych kłopotów, choć czasem potrafi nabroić. Często gęsto nie rozumie zbytnio, że inne konie cenią sobie prywatność i przekłada do nich dziób przez kraty, przez co one często go odganiają. Koń sam w sobie nie jest w boksie szkodliwy. Raczej nic nie rozwala i nie próbuje otworzyć drzwiczek. Można go bez problemu czyścić w boksie. Jeśli musi dłużej zostać w stajni lub zostaje sam, robi się nieco niespokojny i nerwowo kręci się po całym boksie. W porze karmienia łazi po boksie i się niecierpliwi, ale nie jest przy tym toksyczny.

​

Na padoku: Uwielbia biegać, więc często ściga się z resztą koni. Czasem jeszcze jest na tyle naiwny, żeby wejść pod kopyta jakiegoś nerwusa i zarobić kopniaka, aczkolwiek już powoli się nauczył, że jak podskubuje inne konie w zad, to może czasem zarobić kopa. Wychodzi z innymi ogierami i wałaszkami. Nie ma powodów, by oddzielać go od reszty stada, jest bardzo spokojny. Podczas sprowadzania czasem przekomarza się z człowiekiem i biega wkoło, zachęcając do zabawy, ale po jakimś czasie odpuszcza i bez problemu można go złapać.

​

Na zawodach: Panterka starty rozpoczął dopiero w kolorach naszej stajni. Zanim został przygotowany do skoków tak wysokich klas, miał już okazję skakać w niższych, więc ogółem z samymi w sobie zawodami jest obyty. Bardzo ładnie radzi sobie z jazdą w przyczepce, nie stresuje się, tylko spokojnie jedzie do celu. Po wyprowadzeniu na początku jest troszkę nerwowy, ale po chwili uspokaja się i można zacząć pracę. Czyszczenie i siodłanie go przebiega szybko, nie ma problemów z kręcącym się koniem. Na rozprężalni zachowuje się bardzo ładnie i praktycznie po rozstępowaniu, które jest dla niego też chwilą oswojenia się z harmidrem związanym z zawodami, można zacząć już właściwą pracę, bo koń zaczyna być skupiony.

​

Zdrowie: Wszyscy od młodości na niego chuchają i dmuchają, więc koń jest należycie zadbany. Nigdy nie był kontuzjowany, ma bardzo dobrą kondycję i nawet jeśli się zmęczy, wystarcza mu kółko stępa, aby wrócił do siebie. Odporny na wszelkie spadki temperatur. Ma zdrowy układ oddechowy i odpornościowy. Wolny od chorób genetycznych. Brak opuchlizn, wyczuwalnych zmian. Koń cieszy się wspaniałym zdrowiem.

​

Hodowla: Jak najbardziej. Mamy w planach wdrożenie go do hodowli i chcemy uczynić z niego jednego z bardziej rozpoznawalnych ogierów hodowlanych w naszej stajni, ale to w przyszłości. Póki co jeszcze staramy się bardziej postawić na jego rozwój hodowlany. Chętni mogą się zgłaszać po stanówkę i nasienie, ale my dla własnych potrzeb póki co nie zamierzamy go rozmnażać.

​

Chody: Lekko wybija, nie da się ukryć. Nie nosi aż tak twardo, żeby nie dało się tego wysiedzieć, ale zdecydowanie nie jest w swoim chodzie miękki. Ma bardzo ładny ruch, ładnie wyrzuca nogi i prezentuje się od jak najlepszej strony. Genialny galop. Okrągły, więc pozwala koniowi pokryć foulą więcej terenu, a dodatkowo bardzo energiczny, co pozwala mu dobrze wejść w skok na przeszkodzie.