Historia: I Am Machine został wyhodowany na terenie Zielonych Pastwisk na zamówienie Elvii. Urodził się jako syn dwóch sław, ogiera *Amaretto i klaczy *Boogie Bang. Od początku był bardzo silnym źrebakiem. Gdy został odstawiony od matki, niemal natychmiast trafił do Oak Island Stud, gdzie natychmiast zajął się nim jeden z tamtejszych trenerów. Machine nie chciał jednak w pełni współpracować, ponieważ nie chciał przyjąć wędzidła. Trener postanowił zatem zajeździć ogiera cordeo. Tak nauczył się niemal wszystkiego, lotnych, ustępowań, pełnego zganaszowania. Dopiero potem zaczęto wdrażać bodziec w postaci kiełzna. Jednak po kilku latach pobytu Machine w Oak Island, Elvia zdecydowała się na redukcję stada. Jak to często bywa, przywiało tam Agnes. Zaczęła od zakupienia czterech koni, które zawiozła do Estrelli, lecz nadal trzy koniki ze sprzedaży nie dawały jej spokoju. W końcu zdecydowała i zakupiła Plug In Baby, Dragonborna i właśnie I Am Machine. Był on pierwszym koniem skokowym chodzącym klasę Grand Prix, jaki zawitał do naszej stajni.

​

Praca na ujeżdżalni: I Am Machine to naprawdę wspaniały koń. Chętnie się uczy, doskonale odpowiada na sygnały. Bardzo jezdny, ale wyjątkowo trudny. Wymaga dobrego, wytrwałego jeźdźca, który ma spore doświadczenie ze skokami. Jest całkiem niepłochliwy.Wsiadanie przebiega spokojnie, bez problemu można dopiąć popręg, wyregulować strzemiona. Koń jest bardzo komunikatywny, a gdy jeździec zyska jego szacunek, potrafi naprawdę dobrze współpracować. Ciężko się go prowadzi, na każde ćwiczenie ma swoją wizję, jednak pomimo tego potrafi się podporządkować pod odpowiedniego jeźdźca. Ze względu na charakter i podejście do skoków, jeżdżony w naszej stajni wyłącznie przez Valentinę i Agnes, które wyśmienicie radzą sobie z opanowywaniem gorącego charakteru Machine.

​

Praca w terenie: Jest bardzo odważny, spokojnie może iść jako pierwszy czy ostatni, nie ściga się z końmi, nie zawraca do stajni. Jest bardzo energiczny i dlatego też w tereny zakładamy mu mocne wędzidło, aby jeździec po zakończonej jeździe nie miał wyrwanych rąk, lecz pomimo tego chyba nie ma u nas nikogo, kto nie chciałby spróbować pojechać na nim w teren. Co prawda podobnie jak na treningu jeżdżony jest tylko przez dwie osoby, więc nie mają ku temu sposobności. Ogier wspaniale radzi sobie na nierównym terenie, nie ma najmniejszych problemów z nierównościami, ma doskonałą równowagę. Bardzo lubi swobodne galopy po polanach czy łąkach, niezbyt lubi galop w zastępie.

​

Zachowanie w obejściu: Jest zdecydowanie lepiej, niż bezpośrednio po jego przyjeździe do Estrelli. Bardzo się uspokoił, a ze względu na to, że wiele pracuje z nim Agness, ogier bardzo się poprawił. Jest koniem dominującym, chcącym pokazać swą siłę i moc. Jeśli jednak odpowiednio szybko się go skoryguje i pokaże mu, że to człowiek w tym duecie jest przewodnikiem, Machine potrafi się podporządkować. Raz sprowadzony do porządku, z daną osobą już nigdy nie próbuje. Przy czyszczeniu raczej się kręci, choć to zależy od nastroju. Ale jeśli już kręcić się zacznie, robi to naprawdę niemiłosiernie. Siodłanie trwa pół sekundy. W kąpieli... no, mogło być gorzej. Tylko się kręci, ale nie próbuje uciec czy zabić. Wizyty weterynarza i kowala przebiegają spokojnie.

​

W stajni: Tutaj jest w zależności od jego nastroju. Zazwyczaj spokojnie stoi i skubie siano, czasami zaczepia konie, ale robi to już teraz coraz rzadziej. Nie wiele roni sobie z faktu, że zostanie w stajni sam, po prostu dalej spokojnie sobie stoi. Przy karmieniu bardzo się rzuca na inne konie i chce jak najszybciej dostać owies. Oporządzać w boksie się pozwoli, choć ze względu na bezpieczeństwo, w boksie czyszczony tylko czasem.

​

Na padoku: Na padok wychodzi całkiem sam, ponieważ jest dość czepialskim ogierem. Z innymi ogierami by się pokopał i pogryzł, klacze pokrył, wałachy byłyby przez niego terroryzowane, co jest też przyczyną tego, że koń wychodzi całkiem sam. Cały czas szaleje i bryka, uwielbia się paść i tarzać. Sprowadzanie jest dość łatwe, ogier nie podejdzie do człowieka sam z siebie, ale nie ucieka przed nim.

​

Na zawodach: Machine brał udział w zawodach, zanim do nas przyjechał. Za przyczepką nie przepada, ale toleruje ją. Podczas drogi niemiłosiernie się kręci i cały czas ma tylko wprost genialne pomysły na zwalczenie nudy. Dlatego właśnie podczas drogi musimy robić częste przerwy, przespacerować się kilkanaście minut wkoło parkingu i ponownie wprowadzić go do przyczepki, aby kontynuować podróż. Wychodzenie nie sprawia kłopotów. Podczas przygotowań jest dokładnie tak samo, jak w stajni, czyli się kręci. Na rozprężalni potrafi się odnaleźć i niemal od razu zaczyna doskonale współpracować, jeśli tylko dosiada go odpowiedni jeździec.

​

Zdrowie: Ogier ma już swoje lata, ale ani razu jeszcze nie miał kłopotów zdrowotnych. Nie ma kaszlu ani innych niepokojących objawów. Układy oddechowy, odpornościowy i pokarmowy w doskonałej formie. Po pracy szybko reguluje oddech, cieszy się doskonałą kondycją. Nie stwierdzono u niego żadnych wad genetycznych, zatem został włączony w program hodowlany.

​

Hodowla: Machine nigdy dotychczas nie krył, ale został dopuszczony do hodowli. Póki co tylko raz miał okazję kryć klacz i ze skrzyżowania go z inną klaczą skokową, na świat przyszła piękna Lady d'Arbanville [kl. *Resurrected Rose], która nie tylko świetnie radzi sobie w skokach, ale także jest piękna i ma rybie oczko. Ogier przekazuje zapał skokowy.

​

Chody: Machine nosi bardzo niewygodnie. W kłusie wysiedzieć na nim mogą tylko wprawni ujeżdżeniowcy, którzy nic nie robią, tylko cały czas wysiadują ćwiczebne. Ma bardzo ładny i obszerny ruch, jest energiczny, efektowny. Bardzo ładnie rusza się w galopie, nieco gorzej w kłusie, gdyż jako koń wysokich klas skokowych, nie musi mieć efektownego kłusa, całe skupienie kładzie się na galop. Unosi nogi wysoko, więc dobrze prezentuje się podczas pracy.