Historia: Jego historia zaczęła się, gdy został wystawiony podczas loterii na Zielonych Pastwiskach. Ukrywał się pod numerem 10. Wylosowała go Ruby z Rubinovej i to tam konik spędził prawie dwa lata. Od początku koń był przyjazny i opanowany, dał się wprowadzić do przyczepki, cała podróż przebiegała należycie. Szybko zaaklimatyzował się w nowej stajni. Później jednak Ruby postanowiła zamknąć stajnię, a nieliczne konie zostały oddane. W tym też Sorley, o którego starała się Agnes, która od zawsze kochała tego ślicznego tinkera. Już kilka tygodni później srokacz zawitał w nowej stajni i szybko stał się jednym z naszych reprezentantów.

Praca na ujeżdżalni: Jest ulubieńcem dzieci. Kochają go nie tylko za jego wielki spokój, ale także chęć wykonywania ćwiczeń. W prawdzie nie jest przesadnie czuły na pomoce, jednak można z nim pracować naprawdę przyjemnie. Jest całkiem niepłochliwy, jedyne, co może go nieco zestresować, to dezorientacja, dlatego też należy pamiętać, żeby zawsze starać się przekazać mu czyste, wyraźne polecenia. Jest spokojnym misiakiem, który nawet podczas dzikiego orbitowania w galopie zachowuje powagę i wystarczy wrócenie w siodło, aby go opanować. Jest naprawdę bezpiecznym koniem i doskonale sprawdza się podczas koleżeńskich wyścigów w stajni. Bardzo dobrze potrafi się odnaleźć w zatłoczonych miejscach, nie przeszkadza mu obecność innych koni, na klacze nawet nie reaguje. Doskonały koń do pracy z dziećmi, a także tymi nieco bardziej niespokojnymi jeźdźcami.

Praca w terenie: Idealnie nadaje się nawet do długich, wymagających wyjazdów. Bardzo spokojny, niepłochliwy i posłuszny, może poprowadzić zastęp lub go zamykać, dla niego nie ma tu najmniejszej różnicy. Utrzymuje tempo, aczkolwiek czasem trzeba go trochę pogonić, żeby nie zostawał z tyłu. Wejdzie praktycznie wszędzie, gdzie tylko się da, nadaje się również do małych rajdów, bardzo je lubi i świetnie sprawdza się podczas długich wyjazdów w grupie. Wchodzi do wody, ale zazwyczaj nie głębiej, niż do pęcin, choć można go sprowokować do pławienia.

Zachowanie w obejściu: Jest spokojny i podczas czyszczenia często po prostu sobie kima. Stoi praktycznie w bezruchu, klacze go nie ruszają w żaden sposób, ewentualnie może zerknąć w ich stronę, ale generalnie mu nie robią. Bardzo ładnie daje kopyta, również ładnie przyjmuje wędzidło. Zmorą wszystkich jeźdźców jest jednak jego nadymanie się podczas dociągania popręgu, ogier potrafi po prostu zrobić z siebie taką piłkę, że popręg ledwo dopina się na pierwsze dziurki, podczas gdy po chwili stępa, zapina się już na trzecie. Uwielbia wodę i świetnie bawi się, gdy w trakcie kąpieli może machnąć ogonem mokrym od piany i wody prosto w twarz osoby go myjącej. Generalnie przy Sorley'u zasada jest następująca - koń jest myty, człowiek mokry. Zawsze. Wizyty kowala i weterynarza nie robią na nim większego wrażenia.

​

Na zawodach: Zaliczył już wiele udanych startów zanim do nas trafił, dlatego też jesteśmy naprawdę przekonani, że zajdzie w sporcie bardzo daleko. Do przyczepki wchodzi bez najmniejszych oporów, całą drogę pokonuje spokojnie. Gdy w pierwszym momencie wyjdzie z przyczepki i zobaczy tak wiele obcych koni, może być początkowo nieco spięty, jednak szybko się rozluźnia. Podczas przygotowań jest już w miarę oswojony z panującym wkoło chaosem, więc pozostaje tylko dobrze go rozprężyć i można jechać.

​

Zdrowie: Nie mamy obrazu pełnej historii zdrowotnej Sorley'a, jednak ani podczas pobytu w Rubinovej, ani u nas nie było z nim większych problemów. Jest wytrzymały na niekorzystne warunki pogodowe, dobrze się czuje nawet w niższych temperaturach, nie wymaga przesadnego derkowania. Po zrobieniu wszelkich badań, wykluczone zostały choroby genetyczne, a także wszelkie problemy z nogami. Koń cieszy się świetnym zdrowiem.
 

Hodowla: Sorley nie miał dotychczas okazji, by wykazać się w hodowli. Nie planujemy też przesadnego rozmnażania go. Rozważamy nawet kastrację, jednak decyzja o tym nadal nie zapadła. 
 

Chody: Nosi bardzo miękko i nie ma osoby, która narzekałaby na niewygodny ruch tego konia. Szczególnie w kłusie. Ruch ma dość obszerny i ładny, w galopie potrafi pokazać, na co stać jego względnie niedługie nóżki. Chody są sprężyste, trochę kucykowe, no ale w końcu jest nieduży i taki ruch można uznać nawet za odpowiedni. Spojrzenie przykuwa szczególnie jego kłus. Oraz szczotki na nogach dzielnie powiewające przy każdym kroku!