Historia: Parabellum urodził się jako syn dwóch wybitnych koni z Jakarta Arabians. Początkowo był koniem wyścigowym. Niestety jego kariera szybko się zakończyła, gdyż nowi właściciele podeszli do swego nabytku dość pobłażliwie, w efekcie czego ogier zniknął z hipodromów na kilka lat. Po jakimś czasie upomniała się o niego Zafira, sprowadziła go do Selman Arabians i zabrała się za przestawienie sześcioletniego ogiera na konia ujeżdżeniowego. Długie godziny ciężkiej pracy opłaciły się. Po kilku startach okazało się, że bezproblemowo poradzi sobie w zawodach wyższych klas, dlatego też zapadła decyzja o przyuczeniu go do munsztuku. Wtedy startował w barwach Selman Arabians, jednak w lutym 2018 roku Zafira zdecydowała się na sprzedaż ogiera. Znalazł się wśród wielu cudownych, arabskich koni. Tam wypatrzyła go Ar, która już wcześniej kilka razy rozważała jego kupno. Papiery zostały wypełnione, a ogier przyjechał do Estrelli zaledwie parę dni później. Szybko się zadomowił i rozpoczął treningi.

​

Praca na ujeżdżalni: Parabellum jest koniem, który kocha pracę z ludźmi. Ciężko wskazać drugiego konia arabskiego w naszej stajni, który jest tak prostolinijnym, szczerym współpracownikiem. Od momentu wsiadania, aż do samego końca jazdy jest skupiony i spokojny. Nie potrzebuje długiej rozgrzewki. Już w trakcie stępa można próbować z nim wygięć czy łopatek, a on na pewno sobie z nimi poradzi. Nigdy nie zdarza się, aby był sztywny w potylicy czy też chwytający w zęby wędzidło. Wyjątkowo przyjemnie się go prowadzi zwłaszcza w stępie i kłusie, w galopie czasami trzeba go trochę przytrzymać, bo próbuje się rozpędzić, ale nie wychodzi spod kontroli. Nie rozpraszają go inne konie. Chętnie pracuje na chodach bocznych oraz zmianach nóg. Jest bardzo uważny i nie zdarza mu się zamyślenie czy też rozkojarzenie. Każda łydka, każde przymknięcie palców, każdy dotyk bacikiem, odpowiada na dosłownie wszystko. Doskonale reaguje na dosiad oraz potrafi bardzo dobrze zmieniać tempo w obrębie chodu od samego wyciągnięcia go do przodu czy przytrzymania za pomocą dosiadu. Czasem czegoś się przestraszy, lecz nie zdarza się, aby w takim przypadku próbował zrzucić czy ponieść. W najgorszym razie odskoczy i zagalopuje, ale przeważnie kończy się na wzdrygnięciu i podniesieniu głowy w celu sprawdzenia, co takiego go straszy i czy warto od tego uciekać. Wtedy zawsze uznaje, że jednak nie warto i wraca do spokojnej pracy.

​

Praca w terenie: Tutaj jest nieco inaczej, niż na placu. O ile w codziennej pracy ogier najchętniej oddałby jeźdźcowi całe swoje arabskie serduszko, o tyle w terenie potrafi włączyć gaz i zapomnieć o hamulcu. Może jeździć w teren sam, zachowuje się identycznie, jak z grupą. Czy idzie pierwszy czy ostatni, to nie robi mu większej różnicy. Choć kiedyś chodził w wyścigach i obawialiśmy się, że może próbować się ścigać, to on wcale nie reaguje na konie idące przed nim. Do czasu galopu jest bardzo grzeczny i karny, spokojny, nie wyrywający. W samym galopie bywa różnie, a zależy to przede wszystkim od jeźdźca. Jeśli jeździec nagle spanikuje, uznając, że galop w terenie na emerytowanym wyścigowcu to bardzo zły pomysł, wtedy Parabel przejmie stery i niewiele myśląc, zacznie galopować ile mu się będzie chciało i w efekcie zabierze się wraz lub bez jeźdźca w siną dal. Jeśli natomiast jeździec będzie go pewnie prowadzić i pilnować, aby nie wykazał się przesadną inicjatywą, wówczas można na nim jeździć galopem od stajni, do stajni, na ostatnim odcinku przed stajnią czy gdziekolwiek się tylko zamarzy, a on będzie grzeczny i pewny w pysku, a nawet nie próbujący nadawać własnego tempa.

​

Zachowanie w obejściu: Kocha ludzi i najchętniej naprawdę oddałby im wszystko, co tylko by mógł. Także podczas czyszczenia (oczywiście przeplatanego serią wręcz wymuszanych na człowieku pieszczot) jest grzeczny i spokojny. Można go wiązać, ale nie trzeba, tak czy inaczej stoi jak dziecko, ma zwieszoną dolną wargę, na wpół przymknięte oczy i czeka, aż będzie gotowy do pracy. Czyszczenie przebiega zupełnie bezproblemowo, podobnie jak zakładanie ochraniaczy, choć gdy jest dużo much latem, zawijanie owijek może być bynajmniej denerwujące, gdyż Parabel zamiast spokojnie stać, tupie nogami, aby odgonić gryzące go owady i wtedy wszystko się rozwija lub przesuwa, chyba, że ma się wprawę i zawinie się do końca na tupiącej i wierzgającej nóżce. Zakładanie siodła i ogłowia przebiega spokojnie, co najwyżej przy zapinaniu popręgu ogier może położyć uszy po sobie i podnieść nieco głowę, ale nigdy nie zaatakuje, tylko co najwyżej trochę postraszy. Nie przepada za wodą, więc kąpiele wymagają paru sztuk marchwi i wielu rąk do pomocy.

​

Na zawodach: Jest już obyty z zawodami i wie, że musi zachowywać się spokojnie, aby osiągnąć jak najwięcej. Nie sprawia problemów podczas siodłania, czyszczenia, przygotowań czy nawet rozprężenia. Inne konie go nie rozpraszają, a on nie płoszy się kolorowych bannerów czy głośno grającej muzyki. Rozprężenie go jest w sumie kwestią wyłącznie formalną, gdyż tak samo, jak w domu, od samego początku idzie rozluźniony, jakby urodził się tylko po to, aby brać udział w zawodach. Doskonale radzi sobie ze stresem oraz presją wywołaną przez obecność tak wielu koni. Przejazd przyczepką znosi bardzo dobrze, aczkolwiek woli jechać koniowozem, niż typową przyczepą. Podczas wycofywania z przyczepy czasami przyspiesza i przez to spada z rampy, bo schodzi na bok, a przy wychodzeniu z koniowozu bocznymi drzwiami zawsze jest spokojny i bezproblemowo pozwala się poprowadzić aż do miejsca, gdzie ma być czyszczony.

​

Zdrowie: Parabellum nigdy nie chorował, nie był też kontuzjowany. Ma mocne kopyta. Nie ma alergii, a do tego ma wspaniałą kondycję i rzadko zdarza się, aby nawet po intensywnym terenie był bardziej zmęczony, niż przeciętnie. Dobrze przyjmuje paszę.
 

Hodowla: Parabellum jest dostępny w ofertach, jednak nie planujemy przesadnego rozmnażania go. Rozważamy nawet kastrację, jednak póki co wstrzymujemy się z decyzją.
 

Chody: Nosi dość twardo, jednak nie tak, aby ciężko było wysiedzieć. Wystarczy mocniejsza praca bioder, a już bez problemu można na nim jeździć każdym chodem w każdym tempie. Ma ładny, długi wykrok, duże możliwości dodania chodu. Doskonale radzi sobie także ze skróceniami. Nie zdarza się, aby powłóczył nogami.