Historia: Morning Tea urodziła się jako córka dwóch świetnych koni wyścigowych. Jej również pisana była wspaniała kariera. Została wystawiona na sprzedaż jako jedna z najbardziej interesujących klaczy, lecz nikt jej nie zakupił. Trenowała więc dalej pod okiem swoich pierwszych właścicieli i starała się jak mogła, by zaistnieć na torach, ale nic z tego nie wychodziło. Gdy była już dość podrośniętym trzylatkiem, zakupiła ją Ar. Klacz ze względu na późny start w zawodach nie miała już niestety szans dogonić swoich rówieśników. W 2018 roku przeszła na emeryturę sportową i aktualnie służy głównie jako klacz hodowlana.

 

Praca na ujeżdżalni: Raczej nie jest wsiadana od czasu, gdy skończyła karierę, jednak regularnie pracuje na lonży. Bardzo grzecznie odpowiada na pomoce, a praca z nią jest zupełnie bezstresowa. Wyjątek stanowią sytuacje, gdy czegoś się spłoszy, wówczas zaczyna szaleć. Bardzo łatwo ją spłoszyć. Wystarczy, że jakiś kot wskoczy na halę z balotów słomy lub nawet gdzieś głośniej trzasną drzwi. Trzeba na nią uważać. Jeśli już ktoś na niej jeździ, to klasycznie i bardzo lekko lub nawet na oklep. Klacz jest cierpliwa i można się z nią fajnie pobawić w amatorskie ujeżdżenie.

 

Praca w terenie: W teren czasami ją zabieramy wraz z innymi końmi w ręku. Spacery są dla niej odprężające, choć z drugiej strony zdarza się, że czegoś się śmiertelnie przestraszy i zwyczajnie nie chce obok tego przejść. Nieważne czy inne konie również się tego boją, czy może spokojnie przechodzą obok, nawet nie zwracając na to przesadnej uwagi, ona wie najlepiej. Warto prowadzać ją na ogłowiu, gdyż wtedy ma się większą szansę na zatrzymanie jej, gdyby w popłochu ruszyła galopem.

 

Zachowanie w obejściu: Tutaj jest bezproblemowa. Daje się wyczyścić i przygotować do ewentualnej lonży. Spokojnie daje kopyta, prowadzi się ją również bardzo dobrze. Nie przepada jedynie za kąpielami, dość wyraźnie się buntuje, gdy tylko podejdzie się do niej z wężem. Najlepiej, gdy jedna osoba trzyma klacz, a druga próbuje ją umyć. Najlepiej najpierw polać na jej tylne nogi, aby zablokować jej możliwość odsadzenia się.

​

Na zawodach: Gdy jeździła na zawody, znacznie częściej ładowaliśmy ją do koniowozu i prezentowała się wzorowo. Nigdy nie mieliśmy z nią większego problemu i cokolwiek się działo, każdy wiedział, że Morning da z siebie wszystko. Aktualnie startuje wyłącznie w wystawach. Jeździ dość regularnie, więc nie ma z nią kłopotów. Czasem nieco się kręci, gdy chce się ją wyczyścić, ale szybko potulnieje.

​

Zdrowie: Nie chorowała. Po licznych badaniach mogliśmy potwierdzić, że klacz ma czyste nogi oraz wszystkie układy. Ma mocne kopyta oraz pomimo tego, że nie trenuje teraz dużo, jest w naprawdę świetnej kondycji oraz dobrze przyswaja paszę.
 

Hodowla: Morning po zakończeniu kariery sportowej została klaczą wyłącznie hodowlaną, dlatego też jest przez nas proponowana jako materiał na matkę. Uważamy, że byłaby dobrym połączeniem z potomkami Fame Warriora lub też samym tym ogierem. Potomkowie dziedziczą po niej przeważnie siwą maść.
 

Chody: Bardzo ładne, ale typowo wyścigowe. Kłus jest dość krótki i energiczny, galop obszerny i bardzo szybki, za to stęp swobodny, ale dość krótki. Lekko wybija, gdy jedzie się na niej kłusem.