Historia: Pewnego pięknego dnia Ar i Alex pojechali do wielkiej stadniny koni wyścigowych, znajdującej się w Anglii. Chcieli trochę się tam rozejrzeć za jakimiś końmi czy trenerami. Po wejściu do stajni właściciel pokazał im pewną jasnosiwą klacz i powiedział, że niedawno skończyła karierę wyścigową, aby wziąć udział w programie hodowlanym. Potem przeszedł do następnych koni, jednak w głowie Ar zrodził się pewien diabelski pomysł. Kilka dni później namówiła Alex'a, aby raz jeszcze pojechał z nią do tej stajni, zabrali ze sobą Warriora i po ustaleniu wszystkiego z właścicielem, pokryli siwkę. Długo czekali na rezultaty, za długo, Ar już nie mogła doczekać się dzieciaka, a tu jeszcze trzy miesiące, dwa miesiące... aż w końcu na świat przyszła piękna, siwa klaczka. Agnes pojechała do stadniny, aby obejrzeć źrebię. Stanęła na nóżkach zaledwie po pięciu minutach i już dzielnie maszerowała po boksie. Była bardzo silna i od najmłodszych lat szalała na padoku, zaczepiała inne konie, z tego też względu Ar postanowiła nadać jej imię Mischief, czyli psota. Już po kilku miesiącach, gdy mała Mis została odsadzona od matki, przyjechała do Estrelli i tam była zajeżdżana. Mimo tego, że opieka nad klaczą przypadła Diane, Ar często na niej trenuje, bo najzwyczajniej w świcie uwielbia szaloną Mischief.

​

Praca na torze roboczym: Każdy w stadninie potwierdzi jedną tezę. Ta klacz jest szalona. No po prostu zwariowany koń. Podczas początkowej pracy jest spokojna, nie ma z nią kłopotów, ale gdy wejdzie już do bramki, zmienia się o trzysta sześdziesiąt stopni. Budzi się w niej instynkt niszczyciela i gdy Mis już wystrzeli z bramki, leci jak dzika. Ma wspaniałą kondycję, a że biega na średnie dystanse, zazwyczaj puszczamy ją od razu w tempie, jakie jej odpowiada. Klacz ma taką wolę walki, że mało dla niej ważne, czy biegnie sama, czy z innymi końmi, zawsze stara się tak samo. Po przebiegnięciu dystansu nieco dłużej trwa natomiast zwalnianie, gdyż Mis po prostu chce biec dalej i dalej i średnio ją obchodzi, że tor się kończy.

​

Praca w terenie: Mis wychodzi w teren najczęściej z pozostałymi anglikami. Jest spokojna, można na niej jechać bardzo przyjemny teren, aczkolwiek czasami w galopie lubi sobie tak rekreacyjnie pobrykać. Strzeli sobie baranka, pogalopuje dalej za końmi, spróbuje wyprzedzić. Ze względu na to, że praca z koniem wyścigowym wymaga nieco innego systemu niż z pozostałymi, w terenach nigdy nie galopujemy z nimi w zastępie, ale po polanach. Mis nie jest płochliwa, wręcz przeciwnie, ma wielkie i złote serducho. Oczywiście nie nadaje się dla gorzej jeżdżących jeźdźców, ale jest przyjemna w prowadzeniu.

​

Zachowanie w obejściu: Ku naszej radości tą część jej charakteru przekazał jej tatuś. Mischief w obejściu jest grzeczna i naprawdę kochana. Co prawda czasami zdarzy jej się wyrwać nogę czy trochę postraszyć zębami, ale nie jest agresywna ani niecierpliwa. Stoi podczas czyszczenia, podczas siodłania także spokojnie. Kąpiele lubi, dzielnie znosi kontakt z wodą. Jedyne, czego nienawidzi, to wizyta kowala, weterynarza oraz spray. Gdy przyjeżdża kowal, klacz zmienia się w świra, szaleje i nie chce podnieść kopyt, tu jednak z pomocą przychodzi Agnes, która w jej przypadku zawsze asystuje przy podkuwaniu, rozpieszczając klacz marchewkami. Gdy przyjeżdża weterynarz, Mis z wielką niechęcią spogląda na strzykawki i inne ustrojstwa, jednak nie pokazuje, aby miała się specjalnie buntować. Spray'a się boi, jednak pracujemy z nią nad tym.

​

Na zawodach: Klacz od źrebięcia była przyzwyczajana do wchodzenia do przyczepki, więc z tym nie ma problemu. W drodze także jest spokojna, co prawda potrafi całą trasę obgryzać uwiąz, no ale cóż zrobić. Podczas wychodzenia jest nieco gorzej, gdyż Mis potrafi magle wyskoczyć z przyczepki bez ostrzeżenia, więc trzeba z nią tu uważać. Przygotowania przebiegają podobnie, jak w stajni, klacz nie jest płochliwa, więc nie ma z nią generalnie większych problemów. Podczas rozgrzewki zaczyna jednak włączać tryb niszczyciela i powoli czuć, że w ciele tej słodkiej, siwej klaczki siedzi diabeł.

​

Zdrowie: Klacz jest jeszcze bardzo młoda i nie miała okazji, aby poważnie zachorować, z czego bardzo się cieszymy. Jest okazem zdrowia, ma czyste nogi, w bardzo dobrym stanie są jej układy oddechowy i pokarmowy. Czysta od chorób genetycznych.

​

Hodowla: Póki co klacz jest zbyt młoda, aby uczestniczyć w hodowli, jednak gdy już zakończy karierę wyścigową i mamy nadzieję, że z wieloma osiągnięciami na karku, chcemy zrobić z niej klacz sportową i klacz matkę. Póki co jednak o hodowli w jej przypadku nie ma nawet mowy.

​

Chody: Klacz ruch odziedziczyła po ojcu. Porusza się krótkim, ale bardzo energicznym stępem, podobnie jest z kłusem, jednak galop, to co innego. Niewyobrażalnie obszerna foulé, sprężysty, mocny, energiczny, efektowny. Klacz podczas biegu stawia mniej kroków, niż niektóre konie z naszej stajni, zatem mniej się męczy i osiąga jednocześnie lepsze rezultaty.