Historia: Finrod urodził się w pewnej znanej stadninie koni sportowych na zamówienie Agnes. Wymarzyła sobie ujeżdżeniowego Holsztyna, wybrała dwa piękne konie i poprosiła, aby wyhodowano dla niej źrebaka. Tak też się stało. Już rok później pojechała tam, aby obejrzeć małego ogierka, który przyszedł na świat. Gdy tylko został odstawiony od matki, Agnes zabrała go do siebie i traktowała jak własne dziecko. Ogierek rósł, bawił się, brykał. Był pogodnym, bardzo energicznym konikiem, jednak jednocześnie był dżentelmenem. Gdy dorósł, Agnes zajeździła go. Przez kilka lat była jego jedynym jeźdźcem i dopiero później zaczęła udostępniać do jazdy tego wspaniałego konia.

 

Praca na ujeżdżalni: Finrod jest zajeżdżony typowo na konia dla kobiety. Nie jest potrzebne na nim używanie siły, wystarczy tylko odpowiednie działanie poszczególnymi pomocami. Bardzo lekki w pysku, wrażliwy na łydkę. Dobrze jeżdżony dosiadem prezentuje się pięknie, jednak gdy ktoś ma słabszy dosiad, spokojnie da sobie radę. Oczywiście trzeba już coś tam na nim umieć, jednak nie jest niebezpieczny i nie próbuje jeźdźca. Jest niepłochliwy i opanowany. Nie przeszkadza mu obecność innych koni, nawet klaczy.

 

Praca w terenie: Idzie spokojnie, zazwyczaj jako któryś z kolei, ale spokojnie może iść także jako pierwszy. Co prawda czasem boczy się na dziwnie wyglądające drzewo lub inne zadziwiające przedmioty, jednak jest odważny i pewnie idzie przed siebie. Praktycznie nie jest tu na nim potrzebna łydka, to tylko kwestia przyłożenia do zmiany chodu, a potem trzeba wykonywać już tylko mocne działanie ręką i dosiadem. Wchodzi do wody, nie przeszkadza mu obecność klaczy. Właściwie, to w terenie jest bardzo przyjemnym koniem, jeśli oczywiście jeździec pogodzi się z faktem, że to koń do przodu.

 

Zachowanie w obejściu: Finrod to dziecko i czasem sprawia wrażenie, jakby nie tylko nie zdawał sobie sprawy z tego, jak powinien zachowywać się koń. Stoi jak osioł przy czyszczeniu i cieszy się, że człowiek masuje go wszystkimi tymi szczotkami, później spokojnie daje się osiodłać. Gdy ma założone ochraniacze na zadnie nogi, w pierwszym momencie zabawnie podnosi je, jakby zastanawiał się, co mu się tak nóg trzyma, ale później idzie już normalnie. Przy kąpieli zachowuje się spokojnie, choć podnosi nogę, gdy leje się na nią wodę. Wizyty kowala i weterynarza przebiegają spokojnie.

​

Na zawodach: Finrod już jako źrebak był uczestnikiem kilku wystaw, jednak regularne starty zaczął, gdy miał osiem lat. W przyczepce zachowuje spokój, w drodze jest grzeczny. Bezpośrednio po wyprowadzeniu jest czasem nieco spięty i rozkojarzony, ale wystarcza chwila odpoczynku, aby wrócił do siebie. Przy oporządzaniu jest grzeczny, a na rozprężalni praktycznie od razu jest skupiony na jeźdźcu.

​

Zdrowie: Nigdy nie chorował, nogi ma czyste. Brak problemów z drogami oddechowymi czy układem pokarmowym, nie kaszle, nie ma problemów z kolkami albo innymi tego typu rzeczami. W prawdzie miewał drobne problemy z kondycją. Wałach ma dobrą kondycję, jednak po wysiłku w ciepły dzień długo wraca do siebie, dlatego dostaje po pracy elektrolity.

 

Hodowla: We wrześniu 2017 roku koń został wykastrowany na prośbę Agnes.

 

Chody: Eleganckie i bardzo lekkie. W prawdzie Finrod porusza się bardziej jak koń do wyższych klas dresażu. Wysoko podnosi nogi i ładnie wyciąga, szczególnie w kłusie dodanym, wygląda jak z obrazka. Efektowny chód jednak niesie za sobą dość sporą niewygodę dla jeźdźca. Bardzo czuć jednak moment, kiedy jest na kontakcie i z zaokrąglonym grzbietem (wtedy wybija delikatnie) oraz chwilę, gdy idzie rozwleczony (wtedy ciężko wysiedzieć).