Historia: Armar urodził się jako syn najznakomitszego ogiera andaluzyjskiego stacjonującego w Jerez de la Frontera i wspaniałej karej klaczy andaluzyjskiej, mieszkającej w Cordobie. Z tego połączenia wyszedł źrebak o wspaniałym charakterze, wzorcowej budowie i doskonałych umiejętnościach dresażowych. Od najmłodszych lat był małym brojem, wszędzie było go pełno. Spokojnie przeszedł odstawienie od matki i gdy tylko dorósł, został zajeżdżony. Był bardzo karny i szybko poddał się jeźdźcowi. Jego ówczesna trenerka postanowiła zrobić go pod kątem sportu, zatem w wieku czterech lat, ogier wziął udział w zawodach ujeżdżeniowych kl. L, kończąc je na drugim miejscu. Wtedy też zainteresowała się nim Agness. Kupiła młodego ogiera, przygotowała go do startów do klasy N włącznie i sprowadziła do Estrelli, gdy tylko przygotowane zostało dla niego miejsce.

​

Praca na ujeżdżalni: Armar jest zdecydowanie jednym z najbezpieczniejszych koni, jakie tylko znajdują się w naszej stadninie. Mimo tego, iż to ogier, bardzo często jeżdżą na nim dzieci na indywidualnych jazdach. Jak każdy andaluz, Armar jest bardzo odważnym, zaciekawionym i chętnym do pracy koniem. Jest wrażliwy na sygnały dawane mu przez jeźdźca, koń do przodu. Nie wymaga jeżdżenia go z batem, ale jeśli jest, nie przeszkadza mu, choć gdy zbyt mocno się go upomni bacikiem w zad, potrafi oddać i lekko bryknąć. Jego jedynym większym minusem jest ogromna wrażliwość na muchy, dlatego szczególnie latem musi być spryskany różnymi środkami odstraszającymi, gdyż bardzo niekorzystnie wpływają na niego ukąszenia, ogier zaczyna brykać i bardzo ciężko się z nim porozumieć. Czasem musi go dosiąść ktoś bardzo doświadczony, aby koń pozostał taki spokojny, jaki jest teraz.

​

Praca w terenie: Jest bardzo spokojny i bez problemu może jechać jako pierwszy czy ostatni, choć gdy zamyka zastęp, czasem nieco się denerwuje, ale dla jeźdźca znającego jego całkiem nieszkodliwe zachowania, jest bardzo dobry do pracy. Nie boi się ruchu ulicznego, wszelkich zwierząt, nic nie robi sobie z dziwnie wyglądających przedmiotów, które przecież czasami spotyka się podczas wyjazdu. Bardzo dobrze radzi sobie nawet na tym nieco trudniejszym terenie, oczywiście nie daje sobie rady z przeszkodami naturalnymi, ale o to nikt go nie obwinia. Wchodzi do wody, wręcz uwielbia kąpiele w jeziorze. Nie ma zadatków na wyścigówkę, więc spokojnie można jechać go na bardzo luźnej wodzy. Podczas wyjazdów z klaczami profilaktycznie zakładamy mu pelham.

​

Zachowanie w obejściu: Jest prawdziwym aniołkiem. Stoi spokojnie podczas oporządzania, mimo że doskonale zdaje sobie sprawę ze swojej siły oraz faktu, że jest ogierem. No właśnie, to jeden z nielicznych większych wad Armara. Jest bardzo palący się na klacze, gdy tylko jakąś zobaczy, od razu zaczyna rżeć i chce do niej rwać, z tego względu zdecydowanie bezpieczniej jest prowadzić go na kawecanie lub ogłowiu, niż na kantarze, bo potrafi kombinować. Podczas czyszczenia jest oczywiście bardzo spokojny, jak każdy pełnokrwisty koń andaluzyjski uwielbia ludzi. Spokojnie pozwala się osiodłać, dobrze przyjmuje wędzidło, nie przeszkadzają mu długie kąpiele czy wizyty weterynarza i kowala.

​

Na zawodach: Armar miał okazję pracować na zawodach już zanim trafił w nasze ręce, jest już zatem koniem stosunkowo obytym z całym zamieszaniem związanym z zawodami oraz tym wszystkim, co się dzieje. Podczas drogi bywa nieco nerwowy, czasem straszy zębami sąsiada, więc musimy uważać, z jakim koniem jedzie. Przygotowania przebiegają pomyślnie, koń stoi spokojnie i czeka, aż będzie mógł się już zaprezentować. Na rozprężalni w pierwszym momencie jest bardzo zagubiony, wręcz lękliwy, jednak potem szybko wraca do siebie.

​

Zdrowie: Armar nigdy nie chorował. Nie dopadła go żadna choroba, dopadła go natomiast poważna kontuzja. Jeszcze u poprzedniego właściciela ogier poważnie naderwał sobie ścięgno. Na szczęście odpowiednia interwencja weterynarzy sprawiła, iż nie ucierpiał ruch ogiera, a zmiany są niedostrzegalne i w żaden sposób nie wpływają na jego ogólny stan. Po kontuzji nie ma już śladu, a ogier uczestniczy w czynnym sporcie i nie ma ku temu najmniejszych przeciwwskazań. Oprócz tego jest stuprocentowo zdrowy.

​

Hodowla: Dotychczas Armar tylko raz został ojcem i przekazał swemu synowi, pięknemu Cazadorowi, mocną budowę, predyspozycje do dresażu oraz siwą maść. Możliwe, że barwa potomka zależy także od matki, jednak z całą pewnością Caballero przekazuje mocną budowę. Wielbicieli mocno zbudowanych koni barokowych zapraszamy więc do zamawiania stanówki lub nasienia mrożonego tego ogiera.

​

Chody: Lekkie, miękkie, wygodne, widowiskowe. To koń andaluzyjski, co jest równoznaczne z pięknym ruchem barokowym oraz "piaffem tak miękkim, że jeździec trzymając kielich wypełniony winem nie uroni zeń ani kropli". Armar ma bardzo piękny kłus wyciągnięty, wyrzuca nogi bardzo daleko przed siebie i wygląda przy tym jak gdyby płynął.