Historia: Jerich urodził się we wspaniałej stadninie koni w Holandii. Gdy dorósł, został zajeżdżony pod kątem dresażu i już jako ośmiolatek reprezentował ojczyznę na mistrzostwach świata w klasie Grand Prix. Odnosił wiele sukcesów i wspaniale radził sobie pod każdym jeźdźcem. Pewnego razu jednak przyszło mu opuścić Holandię już na zawsze. Wyjechał do Anglii, zakupiony przez zawodnika, który zaczynał karierę w klasie Grand Prix. Podczas jednego z treningów na swoim innym koniu jednak nabawił się poważnej kontuzji i Jerich został ponownie sprzedany. Trafiał z rąk do rąk, nie mógł znaleźć dla siebie miejsca. I wtedy w tej historii pojawia się Ar, która wydaje fortunę, aby przywrócić konia do czasów świetności i zabiera go do swojej stadniny.

 

Praca na ujeżdżalni: Jerich jest koniem raczej poddającym się człowiekowi, niż próbującym z nim walczyć, choć miewa humorki. Czasem lubi sobie pobiegać na luzie, czasem bryknie z radości, czasem dziabnie jakiegoś konia, który podjechał zbyt blisko. Lecz mimo to jest wręcz wspaniałym wierzchowcem do jazdy. Jest spokojny, utalentowany, może wiele nauczyć nawet najlepszego jeźdźca. Wybacza błędy, nie odpowiada strzeleniem z zada na bat, poddaje się woli jeźdźca. Nie wiesza się na wędzidle, idzie bardzo lekko i w rękach czuć tylko ciężar skóry wodzy. Ładnie się zbiera, podstawia zad bardzo głęboko pod kłodę, idealnie wyjeżdża koła, serpentyny, wolty, półwolty, spirale i wszystko, czego dusza zapragnie. Bardzo lubi robić lotne zmiany nogi i piruety w galopie. Pracuje równie dobrze na hali, jak i na powietrzu. Nie boi się dziwnych dźwięków.

 

Praca w terenie: Tutaj potrzebna jest mu doświadczona ręką, która wie, co zrobić, żeby było tak, jak należy. Jerich jest koniem do przodu, uwielbiającym wyścigi na otwartej przestrzeni, dlatego też każdy dłuższy odcinek galopu odbiera jako szansę na wyjście na czołówkę. Wtedy jednak nie można panikować, tylko usiąść w siodle i przypomnieć mu gdzie i po co jest, ograniczając go dosiadem. Nie zawraca do stajni, raźnie biegnie przed siebie i zwiedza zakamarki leśne. Nie przepada za wodą, no ale jeśli już musi, to wejdzie. Kałuże pokonuje krótkim susem nad nimi, czym czasami może zdziwić jeźdźca. Nie jest chamski w swoich próbach wyprzedzania i skakania nad kałużami, ale należy się z tym liczyć i wiedzieć co zrobić, aby wyjazdy na nim były relaksujące i przyjemne.

 

Zachowanie w obejściu: Jerich to prawdziwy dżentelmen. Gdy wyprowadza się go z boksu, przepuszcza człowieka jako pierwszego, dopiero wtedy rusza w ślad za nim. Przy czyszczeniu jest spokojny i nawet na myśl nie przyjdzie mu, by się kręcić. Cały czas stoi jak zaczarowany. Nie gryzie uwiązu, nie kombinuje z obgryzaniem skrzynki czy drewna. Nie ma problemu ze zgrzebłem, spokojnie stoi podczas przerywania grzywy. Kopyta daje ładnie, nie wyrywa nóg. Nie sprawia problemów przy siodłaniu, choć przy dociąganiu popręgu czasami macha głową. Nie włoży nogi do wiadra, dlatego kopyta trzeba mu myć metodą klasyczną. Kąpiele dobrze znosi, choć widać, że za tym nie przepada. Wizyty weterynarza nie są dla niego jakieś traumatyczne, choć oczywiście nie wita go z otwartymi "rękoma". Do kowala nic nie ma. Spokojnie pozwala się wywerkować, podkuć. Nie wyrywa nóg, nie ucieka podczas opalania kopyta, aby dostosować je do przyjęcia podkowy. Podcinanie podkowiaków także przebiega jak najbardziej spokojnie. Bez problemu może być oporządzany przez dziecko.

​

Na zawodach: Jerich wiele jeździł na zawody w swojej karierze, zatem jest obyty ze wszystkim, co z wyjazdem związane. Bez problemu wsiada do przyczepki, grzecznie jedzie przez całą drogę. Nie ma z nim problemu także z wysiadaniem, ogier schodzi z rampy powoli i prosto, zatem nie ma szans na to, że spadnie. Nie szarpie się na uwiązie, podczas wychodzenia, ale widać, że rad jest, że opuścił przyczepkę. Podczas siodłania przed startem jest spokojny i opanowany, ale lekko podekscytowany faktem, że weźmie udział w zawodach. Na rozprężalni na początku jest bardzo spięty i wymaga opanowanego jeźdźca, który niejako doprowadzi go do stanu, w jakim ma wyjechać na czworobok czy wybieg. Nie ma problemu z kontrolowaniem go, gdy już zacznie się rozluźniać. Nie boi się koni, wręcz przeciwnie, gdy któryś podjedzie zbyt blisko, próbuje chłapnąć go zębami. Po zakończeniu startu długo jeszcze czuć po nim ekscytację, która już jednak powoli opada i Jerich się uspokaja.

​

Zdrowie: Ogier cieszy się bardzo dobrym zdrowiem. Układ pokarmowy ma w wyśmienitym stanie. Oczy w stu procentach zdrowe, nogi czyste, bez żadnych kontuzji. Koń przeszedł przez wszystkie serie badań, związanych z chorobami genetycznymi, które mogłyby zostać odziedziczone przez potomstwo, jednak za każdym razem wyniki wskazywały na to, że koń jest wolny od wszystkich tego typu chorób. Może zatem zostać użyty w hodowli.

 

Hodowla: Jerich miał już potomków, zanim jeszcze trafił do naszej stadniny. Aktualnie miał przerwę w kryciu, ponieważ postawiłyśmy raczej na jego rozwój sportowy, jednak mimo tego wiemy, jak ogier się zachowuje. Jest czasem nieco dziki, choć stara się uważać na klacz. Przekazuje potomstwu ogromny potencjał dresażowy zarówno do wysokich, jak i niskich klas. Przekazuje także zrównoważony charakter. Konie po nim są zwykle kasztanowate, ale to zależy też od matki. Teraz jednak wraca do hodowli i ma już jednego potomka - piękną klacz Fondest Dream [kl. Mylo Xyloto].

 

Chody: Chody Jericha są doskonale dopracowane i przygotowane do tego, co ogier robi na co dzień. Stęp jest długi i lekki, kłus rytmiczny, obszerny, pełny energii i efektowny. Galop także wspaniały, długi, pełen gracji. Ogier jest koniem do przodu, zatem jego krok jest energiczny.