*(4)Elessar

Historia: Pewnego dnia Ar postanowiła zajrzeć do WHK Anarkii. Wiedząc, że jest to hodowla koni huculskich, rozejrzała się właśnie pośród koni tej rasy. Biegała wkoło padoków i obserwowała szalejące radośnie hucuły. W pewnym momencie coś ją tknęło i poszła do Esmeraldy. Zamówiła u niej źrebaka. Następnie pojechała z powrotem do stadniny. Jakiś czas później Esmeralda dała znać, że konik jest już gotowy do odbioru. Dziewczyna pojechała do Anarkii i zobaczyła pięknego kasztanka. Od razu się nim zachwyciła i zabrała go do Estrelli. Konik niestety bardzo źle zniósł drogę przyczepką i gdy wysiadł z koniowozu nie potrafił się znaleźć. Ar długi czas starała się uspokoić Elessara, jednak było to dość trudne. Konik był zestresowany tak wieloma nowymi końmi, nowym otoczeniem i nowymi ludźmi. Bał się wszystkiego, cały czas strzygł uszami i denerwował się. Doszło nawet do tego, że Ar w obawie o to, że konik coś sobie zrobi przez noc, przesiedziała z nim w jego boksie aż do rana. Po kilku dniach jednak Elessar odnalazł się w Estrelli i wszystko wróciło do normy.

​

Praca na ujeżdżalni: Elessar jest bardzo spokojny. Nie boi się zamkniętych przestrzeni, spokojnie chodzi zarówno na hali, jak i maneżu. Poziom zaawansowania jeźdźca nie jest ważny. Hucułek jest spokojny i grzeczny, spokojnie może chodzić na lonży, czy w zastępie. Czasami próbuje jeźdźca. Próbuje w galopie wyciągać głowę tak, aby wytrącić jeźdźca z równowagi. Nie raz już udało mu się kogoś ściągnąć przez szyję na ziemię. Jeśli natomiast jedzie na nim dobry jeździec, jest wzorem cnót wszelakich i chodzi jak szwajcarski zegarek. Jest ujeżdżony na poziomie podstawowym, zatem nie wie, co oznacza chodzenie w zebraniu, jednak doskonale idzie na kontakcie. Nie macha głową i z chęcią wykonuje polecenia jeźdźca. Na nim dzieci uczą się skakać po raz pierwszy, jest bardzo sumienny i skupiony na swoim zadaniu. Czasami wpada do środka na kołach. Nie jest płochliwy. Czasami lubi sobie pobrykać pod jeźdźcem, ale robi tak tylko wtedy, gdy miał dłuższą przerwę w jazdach. Z niewiadomych powodów pod słabszymi jeźdźcami miewa momenty wyłączenia, kiedy chodzi jak nieobecny i kompletnie nie reaguje na komendy jeźdźca. Jest to najprawdopodobniej spowodowane brakiem półparady. Nie ma nic przeciwko batowi, pod warunkiem, że stosuje się go tak, jak stosować się powinno. Lekkie klepnięcie w zad czy łopatkę to dla niego sygnał, że ma się skupić, odpowiedzieć na łydkę, przyspieszyć. Jeśli jednak ktoś bezmyślnie trzaśnie go w zad, Elessar odda strzeleniem z zada, wierzgnięciem lub wyrwaniem się galopem z barankami.

​

Praca w terenie: Elessarek jest wręcz świetnym koniem w teren. Jest spokojny i niepłochliwy. Ale ten, kto szybko się uczy, jest też bardzo cwany. Konik doskonale wie, jak wykorzystać swój niewielki wzrost i silne nogi. Przeciśnie się wszędzie, wejdzie na najtrudniejsze i najwęższe ścieżki. Żadnym problemem nie jest dla niego schodzenie ze stromej górki, znajdzie sposób na każdą przeszkodę naturalną. Jest bardzo wytrzymały i doskonały na długie tereny. Czasami, gdy jedzie na nim ktoś, kto średnio wie co się z koniem robi, Elessar pokazuje mu, po co były wszystkie te poprzednie jazdy. Widząc ścieżkę prowadzącą do stajni, zatrzymuje się, a gdy jeździec próbuje zmusić go do ruszenia, idzie do stajni. Jeśli natomiast dosiada go doświadczony jeździec, jest w stu procentach spokojny i dzielnie przebiera nóżkami za większymi końmi. Jest wtedy naprawdę wspaniałym wierzchowcem. Kilka razy zdarzyło mu się już nawet prowadzić zastęp. Jest wtedy nieco bardziej spięty i miewa momenty, że zaczyna się bać. Łatwo to jednak opanować, drapiąc go co jakiś czas po kłębie, co daje mu poczucie, że nie jest w terenie sam.

​

Zachowanie w obejściu: Podczas czyszczenia jest bardzo grzeczny. Stoi przywiązany i nie próbuje gryźć uwiązu. Nie rusza go drapanie zgrzebłem, bardzo lubi miękką szczotkę. Nie przepada za czesaniem ogona, trzepie nim wtedy na wszystkie strony i wyrywa z ręki. Kopyta daje ładnie. Kąpieli nie lubi. Jak ma wejść na myjkę, to już jest cały chory, bolą go nogi, zęby, zaczyna kuleć, kopać się w brzuch, jakby miał dostać kolkę, ale jak już trafi pod wąż, zdaje sobie sprawę, że i tak już nie wygra i odpuszcza. Stoi grzecznie i znosi wodę, ale cały czas się trzepie. Wizyty weterynarza znosi. Przyjmie środek na odrobaczanie, na odpiaszczenie, pozwoli zajrzeć do pyska, nawet da zrobić sobie zastrzyk. Ale jak przychodzi do tarnikowania zębów, nagle okazuje się, że koń nawet na smakołyka nie wyjdzie z boksu. Jak już widzi zestaw do tarnikowania, za nic nie wystawi kopyta poza boks. Kowala przyjmuje dobrze. Przy werkowaniu stoi grzecznie. Z powodu, że miał swego czasu chodzić po twardej nawierzchni, chciałyśmy go podkuć, jednak reakcja na gorącą podkowę odwiodła nas od tego pomysłu. Grzecznie wkłada nogi do wiadra, aby je wymyć. Aczkolwiek zanim nauczył się tego, roztrzaskał kilka wiader, a jedno wystrzelił w sufit.

​

Na zawodach: Przyczepkę akceptuje. Wchodzi bez problemu, bez problemu także odbywa się cała podróż. Elessar nauczył się już, jak należy balansować ciałem, aby jazda przebiegała bez nieprzyjemnych sytuacji. Zazwyczaj je spokojnie siano i wcale nie przejmuje się tym, że ma sąsiada lub jedzie sam. Gorzej jest z wysiadaniem, ponieważ Elessar czasami po prostu na dziko wyskakuje z przyczepki, więc potrzebuje specjalnej obstawy, która dopilnuje, aby nie spadł z rampy. Przygotowanie do zawodów przebiega spokojnie. Konik grzecznie stoi przy czyszczeniu, jest rozluźniony. Na rozprężalni trochę rozpraszają go inne konie, ale kilka półparad zwykle przypomina mu, po co się na tej rozprężalni znalazł. Po zawodach jest grzeczny. Doskonały wierzchowiec na pierwsze starty dla dziecka czy niedoświadczonego jeszcze zawodnika.

Zdrowie: Jak na hucułka, przywykłego do nie łatwych warunków życia przystało, Elessar cieszy się doskonałym zdrowiem. Nigdy nie chorował ani nie był kontuzjowany. Ma bardzo zdrową skórę, co wpływa na jakość sierści i grzywy, oraz mocne kopyta. Oczy są zdrowe, nogi także, przeprowadzone badania dały wyniki o poprawności zdrowia konia. Został także przebadany pod względem chorób generycznych, jednak takowych u niego nie stwierdzono.

​

Hodowla: Elessar został wykastrowany na prośbę Ar, gdyż zdecydowałyśmy się nie rozmnażać hucułka.

​

Chody: Bardzo miękkie i wygodne. Bez problemu jeździ się na nim kłusem ćwiczebnym. Ma ładny ruch, aczkolwiek jako mały koń, często troszkę drobi. Stęp ma bardzo ładny, wygodny i energiczny, kłus tak samo. Galop jest obszerny i dobrze przygotowany do konkurencji skoków. Jest ogólnie koniem do przodu, zatem jest bardziej energiczny, niż nawet niektóre stojące u nas konie.

Rajdy krótkodystansowe

​Jak na hucułka przystało, Elessarek wyróżnia się ogromną wytrzymałością i odpornością na trudne warunki. Może chodzić zarówno po twardym, jak i miękkim terenie, nie straszne mu woda, wysoka trawa, strome podjazdy, wąskie mosty. Wszystko pokonuje bez zawahania. Dodatkowo ma jakiś dodatkowy zmysł, który pozwala mu doskonale rozłożyć energię na całą trasę rajdu. Wie, że na początku musi iść żwawo, ale na spokojnie, potem powoli musi przyspieszać, aby na koniec trasy mieć siłę na ostatnie kilometry. Może jechać na nim jeździec o każdym poziomie umiejętności. Ważne, aby znać już kilka zasad jeździectwa i można spokojnie wypuścić się na nim na rajd.