Historia: Dunedain urodził się w GS jako syn naszej huculskiej Driady oraz naszego ogiera Serafina. Postawiliśmy w tym przypadku na otrzymanie wszechstronnie uzdolnionego, szybkiego hucuła, który sprawdziłby się w małym sporcie pod dziećmi oraz młodzieżą. Już parę miesięcy później na świat przyszedł on... mały, zadziorny srokacz. Driada miała z nim sporo problemu, bo wszędzie biegał, wszystko wiedział lepiej i parę razy został porządnie przez nią skarcony za rozrabianie. Mały brój dorastał, a gdy osiągnął dojrzałość, został wykastrowany oraz przygotowywany do sportu. Szybko okazało się, że odziedziczył wszechstronność po ojcu i już zaledwie parę lat później rozpoczął czynne starty w zawodach.

​

Praca na ujeżdżalni: Dunedain miał być konikiem dla dzieci, ale ze wszystkich naszych oczekiwań wobec niego, to jedno akurat się nie udało. Dzieci mogą na nim jeździć, ale na pewno nie na zawody. To mały rozrabiaka, który doskonale potrafi wykorzystać każdą słabość swojego jeźdźca. Jest przy tym naprawdę silny i bardzo charakterny, w związku z czym wymaga zdecydowanego jeźdźca, który nie pozwoli mu sobie wejść na głowę. Przez pierwszą część jazdy sprawdza, na ile może sobie pozwolić. Kręci się w kółko, zamiast się zbierać, to rzuca głową, a gdy już łaskawie zejdzie na kontakt, kładzie się na wędzidło i udaje byka, szarżując galopem na wszystkich wkoło. Jeśli jednak prawidłowo przejdzie się wszystkie jego testy, a on zrozumie, że w tym duecie to on musi się podporządkować, wszystko zaczyna robić się znacznie prostsze. Nie tylko koń zmienia się nie do poznania, bo okazuje się, że jednak rozumie podstawowe polecenia, ale wręcz praca z nim może być czystą przyjemnością. Bardzo ładnie reaguje na nawet najdelikatniejsze sygnały. Praca z nim wymaga jedynie odrobiny czasu, aby się podporządkował.

​

Praca w terenie: To jest to, co większość koni wszechstronnych lubi najbardziej i Edain na milion procent to tej grupy należy. O ile na placu miewa humorki, o tyle w terenie staje się przyjemnym, kochanym koniem, z którym naprawdę chce się jeździć. Może iść jako pierwszy, ostatni, nieważne, byle poza terenem stajni. Galopuje w takim tempie, że większe konie wcale nie muszą na niego czekać. Ma takie możliwości w kopytach, że czasami wręcz wyprzedza dużo wyższe od siebie konie! Bezproblemowo wchodzi do wody, ale trzeba go pilnować, bo jeśli dłużej w niej postoi, może próbować się kłaść. Pogalopuje wszędzie, pogna przed siebie na tyle, na ile jego huculskie nóżki mu pozwolą. Nie potrzebuje mocnego kontaktu ze strony jeźdźca. Z szybkiego galopu potrafi zatrzymać się bardzo szybko nawet od mocniejszego poczucia dosiadu swojego jeźdźca.

​

Zachowanie w obejściu: Tu jest spokojnie. Typowy kucyk, który przygotowuje się do jazdy, Stoi, czeka, grzecznie oczekuje osiodłania. Oczekuje, bo w sumie pracować lubi. Nie ma z nim problemu z przywiązaniem, nie odsadza się, można nawet zostawić go na dłużej samego, bo na pewno nic nie wymyśli. Czyszczenie przebiega zupełnie spokojnie, nie kręci się, po prostu stoi dokładnie tak, jak powinien. Zakładanie ochraniaczy i siodłanie także przebiega zupełnie bezproblemowo. Nie trzeba się martwić, że będzie się kręcić czy podskubywać. Jedno, na co warto zwrócić uwagę, to fakt, że podczas zakładania ogłowia, czasami chwyta do pyska wszystko, co napatoczy się po drodze, w tym nachrapnik, paski policzkowe oraz wodze. Trzeba uważać, bo później jak już zaciśnie na nich ząbki, to tej miękkiej skóry nie chce oddać.

​

Na zawodach: Zaczął starty w zawodach towarzyskich pod dziećmi gdy tylko był na tyle dorosły, aby w takowych brać udział, jednak szybko okazał się zbyt trudny dla młodszych jeźdźców. Nie raz zdarzało się nawet, że podczas przejazdu niewielkiego parkuru, specjalnie brykał, aby pozbyć się balastu. Od tego czasu chodzi tylko pod zaawansowanymi i trzeba przyznać, że wyjątkowo dobrze się wyrobił. Nie wpływa już na niego otoczka zawodów. Jest spokojny i grzeczny, jeśli tylko pokaże mu się, że ma się nad nim władzę i nie zamierza się mu poddawać. Na rozprężalni jest naprawdę spokojny i karny, nie reaguje na inne konie.

​

Zdrowie: Nigdy nie chorował, nie mieliśmy z nim problemów, ale jest jeszcze młody i nie wiadomo, co przyjdzie z wiekiem. Od początku był silnym źrebięciem. Po dokładnych badaniach weterynaryjnych zostały wykluczone wszelkie poważne lub przewlekłe choroby.

​

Hodowla: Dunedain został wykastrowany w wieku trzech lat. Powodem był jego trudny charakter. Tym samym został wyłączony z programu hodowlanego.

​

Chody: Miękkie i wygodne, przyjemne dla jeźdźca, nie długie i nie bardzo obszerne, ale wystarczająco, aby nadążyć za dużymi końmi. Kiedy chce, potrafi być naprawdę szybki, kiedy też chce, jest w stanie iść prawie w miejscu.