Historia: Ta piękna gniadoszka urodziła się na terenie Black Power Stud podczas organizowanych dni hodowlanych. Po przygotowaniu jej do sportu, trafiła do Florence Sport Stud, gdzie stała przez długi czas, jednak... właścicielka nic z nią nie robiła. Jak i zresztą z pozostałymi końmi ze swego stada. Klaczka stała, marnowała się, a była naprawdę utalentowana. W końcu Ar coś tknęło i pojechała do Florence. Miała drobny problem z odnalezieniem się w stadninie, bo nie znalazła tam ani żywej duszy, miejsce zdawało się być całkowicie opuszczone. Znalazła w końcu spory budynek, który wyglądał jej na stajnię. Weszła do środka i znalazła tam kilka koni. W prawdzie nie wyglądały na głodne czy chore, ale ich kondycja z pewnością nie była wzorowa. Głównie dlatego, że widać było po nich długi czas stania w boksie oraz na padoku, niektóre z nich miały dość wątpliwą budowę mięśniową. Gdy tak przechodziła po wszystkich boksach, zauważyła nagle Casionay. Piękną gniadoszkę. Pamiętała ją jeszcze z czasów dni hodowlanych w Black Power i zawsze bardzo jej się podobała. Chwilę się wahała, ale w końcu zapadła decyzja. Wybrała numer Portugalki i poprosiła o przekazanie jej konia. Dziewczyna się zgodziła i już po kilku dniach Cassia trafiła do GS, gdzie od razu cała kadra się nią zajęła. Gdy była już odpowiednio przygotowana do dalszej pracy, zaczęła reprezentować stadninę w zawodach.

Praca na ujeżdżalni: To ziółko, którego trzeba bardzo pilnować, aby przypadkiem nie zaczęła sama obmyślać sobie treningu. Bywa, że naprawdę ciężko zmusić ją do współpracy, miewa lepsze i gorsze dni. Przez słowo 'gorsze', należy rozumieć oczywiście fakt, że klacz zmienia się w żyrafę skrzyżowaną antylopą i chodzi totalnie jak nie-koń. Gdy ma natomiast dobry dzień, co na szczęście zdarza się znacznie częściej, można z nią zrobić naprawdę dużo. O ile na łydkę oraz dosiad jest naprawdę czuła i wrażliwa, o tyle z wędzidłem bywa różnie. Musi mieć dość mocne kiełzno, gdyż bez tego potrafi popisywać się znajomością zasad wyścigów konnych podczas treningu ujeżdżeniowego. Choć wprawny jeździec bez problemu utrzyma ją dosiadem, to jednak ktoś, kto jeszcze nie siedzi żelaznym krzyżem, może mieć drobny kłopot z opanowaniem jej. Nigdy natomiast nie zdarza jej się jakiekolwiek brykanie, wspinanie się czy strojenie fochów. Potrafi się zabrać, ale nie ponosi, dlatego jest dość bezpiecznym koniem. Plus, to klacz. Stale o tym przypomina. Przypomina o złotej zasadzie, że klacz się prosi. Owszem, można ją do wielu rzeczy przekonać, jednak gdy podejmie się próbę zmuszenia jej, wtedy jest tragedia, bo koń czuje się urażony. Potrafi wtedy zatrzymać się i stać. No i co zrobisz, no nic nie zrobisz. Cassię wbiło w ziemię i stoi. Jest jeżdżona przez naprawdę dobrych jeźdźców.

Praca w terenie: O ile na maneżu potrafi stawiać na swoim, o tyle w terenie czuje się jak w niebie i nagle zapomina o wszelkich problemach ze swoją końską psychiką. Staje się grzeczna, spokojna, bez problemu prowadzi zastęp lub idzie w środku. Nawet przesadnie nie przyspiesza, po prostu delektuje się chwilą i cieszy się, że może podziwiać lasy. W galopie zdarza jej się wyprzedzanie tych koni, które są przed nią, jednak mocniejsze użycie ręki bądź dosiadu potrafi skutecznie wybić jej ten pomysł z głowy, przy czym trzeba pamiętać, że nie wolno jej szarpać, bo to przecież dama, za taką zniewagę po prostu się obrazi. Nie ciągnie do stajni, jest bardzo dzielna, ładnie współpracuje z jeźdźcem. Nie ma też takiej siły, która sprawiłaby, że klacz odmówi sobie kąpieli w wodzie. Czasem nieco ciągnie w stronę zwalonych drzew, które przypominają jej przeszkody crossowe. Ogólnie jest naprawdę przyjemna w terenie.

Zachowanie w obejściu: Tutaj jest wspaniałym misiem, który tylko czeka, aż się ją wygłaska lub nakarmi smakołykami i marchwią. W obejściu nie sprawia najmniejszych nawet problemów, jest bardzo miła i spokojna, ładnie daje się wyczyścić w całości. Należy tylko pamiętać o tym, aby nie stosować zbyt twardych szczotek, bo (jak to Cassia zwykła wszystkim przypominać) jest damą i to nie wypada księżniczki szorować czymś, co nie jest aksamitne. Na szczęście jest czyściochem, dlatego też nie ma zwykle jakiś większych zaklejek, a zatem używanie szczotki z twardszym włosiem jest konieczne naprawdę rzadko. Kopyta daje ładnie, dobrze się ją siodła, nie kręci się, nie wariuje. Jest tylko mistrzem zadymania się, zatem jak dopina się popręg, to nagle okazuje się, że brakuje kilku centymetrów, aby w ogóle ją zapiąć, jednak gdy już popuści, nagle dopina się na trzecie lub nawet czwarte dziurki. Z kiełznaniem nie ma problemów, ale trzeba uważać na jej wrażliwe ząbki.

​

Na zawodach: Starty rozpoczęła po przyjeździe do nas. To koń o ogromnych możliwościach sportowych, które staramy się jak najlepiej wykorzystać. W przyczepce jest z nią po prostu jedna wielka tragedia, klacz potrafi się rzucać i kopać w ścianki, dodatkowo musi jechać sama, bo gdy inne konie jadą z nią, natychmiast rozpoczyna się wielka walka albo ogólnoplanetarna panika. Po wystrzeleniu z przyczepki na koniec drogi, Cassia przez dłuższą chwilę jest bardzo nerwowa, jednak po kilku kółkach stępa w ręku, zaczyna się wyciszać i można zacząć przygotowywanie jej do zawodów. Podczas czyszczenia i siodłania znów staje się potulnym misiem. Na rozprężalni powoli zaczyna już wynagradzać trudy związane z podróżą wspaniałym skupieniem na dobrym jeźdźcu.

​

Zdrowie: Trzeba przyznać, że choć Cassia zanim do nas trafiła, miała spory spadek formy, co nie zmienia faktu, że bardzo szybko wróciła do siebie i mogła na nowo startować w zawodach. Co przykuwa wzrok od razu, to fakt, że jest mocno umięśniona i ma bardzo dobrą kondycję. Nie chorowała poważniej, dotychczas nie kulała. Musi być jednak kuta ze względu na to, że ma bardzo słabe kopyta, które bez odpowiedniej pielęgnacji mogą się łamać lub zbyt mocno ścierać.

Hodowla: Choć klacz została oficjalnie dopuszczona do hodowli, to jednak nie wróżymy jej wielkiej kariery jako klacz matka. Zależy nam na jej rozwoju sportowym. Jeżeli będą chętni na źrebaka po niej, wtenczas jak najbardziej zostanie dopuszczona. Jej dodatkowym atutem jest wspaniały rodowód, dlatego jest szansa, że gdy zdobędzie już trochę osiągnięć, stanie się rozpoznawalną klaczą zarówno w sporcie jak i hodowli.

Chody: Bardzo eleganckie, ładne, energicznie, ale kosmicznie niewygodne. Praca na niej w kłusie ćwiczebnym to dla wielu mordęga, a przejście do galopu jest chwilową przerwą w cierpieniach. Zdecydowanie nie dla kogoś, kto ma słaby dosiad lub jakiekolwiek problemy z równowagą, bo po prostu się z niej wypadnie. Wysiedzenie jej kroku bardzo wspomaga odpowiednie zebranie. Ma obszerny ruch, bardzo ładną foulę. Wszystkie chody bardzo obszerne i eleganckie. Ze względu na ruch bardzo ładnie prezentuje się w dresażu.