Historia: Alvfinna została zakupiona z rodzimej stajni przez dziewczynkę, która dopiero zaczynała przygodę z jeździectwem, zatem trudny charakter Alfi niemal natychmiast spowodował, że klacz została sprzedana. Trafiła na Zielone Pastwiska, gdzie była jeżdżona przez profesjonalistów, którzy jako tako doprowadzili ją do stanu, w którym można było ją użytkować. Została wystawiona na adopcje. Zaadoptowała ją Ar, a gdy tylko otrzymała informację o tym, że może zabierać klacz, natychmiast zabrała ją do siebie. Cała kadra do teraz wyrzuca jej zbyt pochopne zaadoptowanie haflingerki, ale ona nadal uważa to za odpowiednią decyzję.

Praca na ujeżdżalni: Alvfinna jest tym typem konia, który zawsze ma swoje zdanie i doskonale wie, jak wtrącić swoje pięć groszy. Jest koniem bardzo dominującym, zatem przez cały czas stara się ustawić człowieka pod siebie. Wymaga bardzo zdecydowanych sygnałów, aby nie zaczęła się rządzić. Jej największą wadą jest to, że czasami całkiem olewa to, co każe jej jeździec, tylko wszystko robi po swojemu. Zrobienie łopatki czy trawersu wymaga u niej bardzo mocnego zaangażowania dosiadu i łydki, klacz czasem wypada łopatką z koła, zdarza jej się wytrącać jeźdźca z równowagi. Pod niedoświadczonym jeźdźcem zachowuje się wprost okropnie. Cały czas macha głową i wyciąga wodze. Doświadczony jeździec jest jedna w stanie bardzo dobrze kontrolować klacz. Wystarcza mocniejsza półparada, pełny dosiad i spokojna, ale pewna łydka, aby Alvfinna w spokoju kroczyła dzielnie przed siebie. Nie znosi wykonywania ustępowań czy czegokolwiek w tym typie, ale po odpowiednim zadziałaniu jest w stanie wykonać nawet ciąg w galopie, którego nauczyła ją Ar. Jest bardzo pojętna, szybko się uczy, w szczególności sztuczek. Potrafi już stęp hiszpański, podejście do lewady. Możliwe jest prowadzenie jej za pomocą samego dosiadu, jeśli odpowiednio przekaże się jej polecenie, klacz rusza, zwalnia i skręca od przeniesienia ciężaru.

Praca w terenie: Klaczka jest całkiem niepłochliwa i spokojna, w terenie dużo grzeczniejsza niż na maneżu czy ujeżdżalni. Grzecznie podąża za pozostałymi końmi, ze spokojem zmienia chody, przechodzi do wolniejszych. Bardzo lubi pluskać się w jeziorze, więc pławienie jej jak najbardziej odpowiada. Bardzo lubi także swobodne galopy po polanach czy leśnych ścieżkach. Nie powinna iść jako pierwsza, bo wtedy próbuje uciekać do stajni, gdy tylko nadarzy się okazja. Pomimo tego, gdy idzie w teren całkiem sama, jest naprawdę świetnym towarzyszem, nagle okazuje się, że klacz jednak potrafi iść przed siebie bez większego oporu. Lubi wodę, pod doświadczonym jeźdźcem jest w stanie wykonać naprawdę dużo, czasami w terenie dobrze jest popracować z nią ujeżdżeniowo, bo klaczka jest bardziej, niż na ujeżdżalni rozluźniona.

Zachowanie w obejściu: Alvfinna była dobrze ułożona, zanim trafiła do dziewczyny, która sobie z nią nie radziła, zatem przywrócenie jej do tamtego stanu zajęło naprawdę niewiele. Haflingerka jest bardzo grzeczna podczas czyszczenia, stoi praktycznie nieruchomo i nic nie jest w stanie wytrącić jej równowagi. Czyszczenie zgrzebłem nie sprawia u niej większego kłopotu, tak samo jak dobór szczotki, klacz toleruje wszystkie. Czesanie grzywy i ogona to przyjemne zadanie, Alfi nie ma nic przeciwko temu. Kopyta daje dobrze, nie wyrywa nóg, ale czasami potrafi się opierać o człowieka, co można jednak skorygować jednym zwróceniem jej uwagi. Siodłanie nie sprawia problemów, tak samo jak wkładanie wędzidła, choć nie otwiera pyska sama i należy delikatnie nacisnąć na bezzębną część dziąsła. Prowadzenie nie sprawia kłopotów, tak samo jak kąpiele, wizyty weterynarza i kowala.

​

Na zawodach: Alvfinna udział w czynnym sporcie zaczęła dopiero w naszej stajni. Wchodzenie do przyczepki nie sprawia większych kłopotów, choć klacz czasami się waha. Przez całą drogę jest bardzo spokojna i doskonale nauczyła się już balansować ciałem na nierównościach. Ładnie, prosto schodzi z rampy. Przy czyszczeniu równie spokojna jak w stajni, bez problemu radzi sobie ze stresem, nie ma problemu również z siodłaniem. Na rozgrzewce czasami jest jeszcze nieco spięta, ale odpuszcza po około dziesięciu minutach.

​

Zdrowie: Alvfinna nie jest koniem chorowitym, co do tego mamy pewność. Oprócz lekkiej kolki w całym swoim życiu nigdy nie chorowała. Z kolki wylizała się w przeciągu kilku godzin, nie była potrzebna interwencja weterynaryjna, jedynie obecność weterynarza i polecenia przez niego wydawane. Jeśli chodzi natomiast o układy oddechowy i odpornościowy, klacz cieszy się wprost wybitną kondycją. Wykluczono wszelkie choroby genetyczne, zatem klacz jest dopuszczona do hodowli.

Hodowla: Klacz została dopuszczona do hodowli. Została przebadana i badania te wykazały, że klacz nie ma was genetycznych. Pomimo tego w najbliższym czasie nie mamy planów hodowlanych wobec niej, ale kto wie, może kiedyś.

Chody: Bardzo wygodne i płynne. Stęp i kłus energiczne, ale czasem nieco ciężkie, galop sprężysty i luźny. Nosi naprawdę miękko, chody ma obszerne. Ładnie wkracza tylnymi nogami pod kłodę, co dodaje jej kroku gracji i naturalnej elegancji.